Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Katowicach utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora w Bytomiu, w której stwierdzono brak podstaw do zdiagnozowania u mężczyzny choroby zawodowej - przewlekłego chorzenia układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy przede wszystkim na kopalni. Konkretnie choroba zawodowa miała polegać na przewlekłym uszkodzeniu łąkotki występującym u osób wykonujących pracę w pozycji klęczącej lub kucznej, wymienionej w wykazie chorób zawodowych, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie chorób zawodowych.
Przeprowadzone dochodzenie epidemiologiczne wykazało, że mężczyzna w latach 1991 do 1993 pracował w obecnie zlikwidowanym już Przedsiębiorstwie Robót Górniczych w Bytomiu jako młodszy górnik pod ziemią, gdzie wykonywał prace w pozycji klęczącej. Inspektor wyjaśnił, że pracownik trzykrotnie już był poddany specjalistycznym badaniom lekarskim, co potwierdzają: orzeczenie lekarskie WOMP w Katowicach – Poradnia Chorób Zawodowych w Sosnowcu z 2006 roku oraz orzeczenia lekarskie Szpitala IMPiZŚ w Sosnowcu z listopada 2006 i 2010 roku.
Jednakowa diagnoza w każdym przypadku wskazywała, że nie ma podstaw do rozpoznania u górnika choroby zawodowej, wymienionej w wykazie chorób zawodowych. Inspektor podkreślił, że lekarz specjalista, wydając orzeczenie z 2010 roku, uwzględnił wyniki konsultacji ortopedycznej oraz charakter stwierdzonych zmian w układzie kostno-stawowym, uzupełnione o dane o narażeniu zawodowym przy pracy w pozycji klęczącej tylko przez trzy lata w okresie 1991 – 1993 oraz, co ważne, brak dokumentacji medycznej potwierdzającej występowanie uszkodzenia łąkotki w okresie do roku od ustania narażenia.
Mężczyzna skierował sprawę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Zwrócił uwagę, że poza stwierdzoną przewlekłą chorobą układu ruchu, to jest uszkodzeniem łąkotki, dokuczają mu również bóle z tytułu uszkodzenia zespołu szyjnego, skarży się na zespół bólowy lędźwi, zmiany zwyrodnieniowo – zniekształcające kręgosłupa w odcinku szyjnym, piersiowym, lędźwiowym, dyskopatię, zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych. Wszystkie te choroby i dolegliwości zostały spowodowane wykonywaniem przez niego pracy w ciężkich warunkach począwszy od 1974 roku do 1998 roku tj. przez około dwadzieścia pięć lat, w tym osiem lat w kopalni pod ziemią, na stanowisku górnika, a siedem lat na stanowisku kierowcy autobusu.
Pracownik dodał, że pracując w 1993 roku doznał poważnego urazu w wyniku wypadku w kopalni. Dodał, że za każdym razem podejmując zatrudnienie był poddawany badaniom lekarskim i nie stwierdzono u niego żadnych przeciwwskazań do wykonywania pracy na danym stanowisku. Następnie wniósł o przeprowadzenie kolejnych badań w Instytucie Medycyny Pracy w Łodzi i wskazał, że jest niepełnosprawny. Z powodu bólów kręgosłupa występują u niego zesztywnienia kończyn górnych i dolnych.
