Świadczenie pielęgnacyjne najpierw dla żony, potem dla matki niepełnosprawnego

Jak ocenił sąd, organy administracyjne, dokonując wykładni przepisów aktualnej ustawy o świadczeniach rodzinnych, przyjęły, że ich literalne brzmienie wyłącza prawo do świadczenia pielęgnacyjnego dla małżonka osoby niepełnosprawnej, gdy żyje matka takiej osoby. Przyjęły też, że obowiązek alimentacyjny brata niepełnosprawnego wyprzedza obowiązek alimentacyjny jego żony.

Zdaniem WSA pogląd ten jest błędny, gdyż opiera się na założeniu, że art. 17 ust. 1a ustawy dotyczy również małżonka osoby wymagającej opieki. Tymczasem obowiązek dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi (równoznaczny z obowiązkiem alimentacyjnym) wyprzedza tego rodzaju obowiązek innych osób (krewnych).

Przyjęcie błędnej wykładni przepisów prowadzi do absurdalnej sytuacji, w której teoretyczny obowiązek alimentacyjny żyjącego wiekowego i schorowanego rodzica czy brata niemieszkającego z osobą wymagającą opieki pozbawiałby możliwości ubiegania się o zasiłek osobę, która realnie sprawuje opiekę nad niepełnosprawnym  w ramach własnego prawnego obowiązku alimentacyjnego i obowiązku sprawowania opieki.

W opinii sądu  przepis art. 17 ust. 5 pkt 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych  powinien być rozumiany na zasadzie wyjątku. To znaczy w ten sposób, że normuje on przypadki, gdy o świadczenie pielęgnacyjne z tytułu sprawowanej opieki nad osobą niepełnosprawną  pozostającą w związku małżeńskim ubiega się także osoba niebędąca małżonkiem zobowiązanym w pierwszej kolejności do alimentacji.