Kpił z Jana Pawła II, został prawą ręką marszałka Sejmu. Co oznacza reaktywacja Marka Siwca

Sprowadzanie Marka Siwca tylko do roli byłego członka PZPR, działacza organizacji komunistycznych i bohatera incydentu kaliskiego, gdy przedrzeźniał Jana Pawła II, nie jest uczciwe. Jednak nowemu szefowi Kancelarii Sejmu trudno będzie odkleić tę łatkę, szczególnie że znany jest z braku pokory i z Włodzimierzem Czarzastym łączy go też to, poza biografią i kręgiem towarzyskim, że nie lubi się tłumaczyć i nie umie przepraszać.

Bardzo bogata biografia Marka Siwca

Marek Siwiec już na studiach robił karierę w pezetpeerowskich organizacjach studenckich, a w partii był od 1977 r. do samego końca. Wymienianie posad, jakie piastował w czasach realnego socjalizmu, zajęłoby w tym tekście dwa duże akapity. Po zmianie ustroju był członkiem przepoczwarzonej z PZPR Socjaldemokracji RP, a następnie SLD. Zawsze był blisko Aleksandra Kwaśniewskiego, zarówno przed 1989 r., jak i później. I wciąż jest. Wymienianie jego wszystkich stanowisk z czasów wolnej Polski zajęłoby jeszcze więcej miejsca, więc wspomnijmy tylko o tym, że Siwiec był posłem, członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, delegatem do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, ministrem w Kancelarii Prezydenta RP i szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego.

Czytaj więcej

Wydarzenia

Tusk notariuszem wszystkich grzechów PO - rozmowa z Markiem Siwcem

Pamiętam negocjacje z Tadeuszem Mazowieckim, żeby wpisać słowo Bóg do preambuły. Lewica się na to...

Nie zaszkodziło mu kpienie z Jana Pawła II, gdy całował ziemię kaliską, robiąc znak krzyża. Był do tego zachęcany przez Aleksandra Kwaśniewskiego, gdy obaj wysiadali z helikoptera. Nagranie to rozpowszechnił w swojej kampanii prezydenckiej Marian Krzaklewski, ale nie pomogło mu to wygrać wyborów. Prawicowy kandydat, który był wielką nadzieją antykomunistycznej prawicy, wyjątkowo szybko przeszedł do historii. 

Siwiec poradził sobie nawet po odejściu z Kancelarii Prezydenta RP, gdy Kwaśniewski zakończył drugą kadencję. Piastował wiele stanowisk międzynarodowych, był członkiem Rady Fundacji YES (Yalta European Strategy), przewodniczącym Stowarzyszenia European Friends of Israel, członkiem Global Leadership Council Colorado State University. Był europosłem i nawet wiceprzewodniczącym Parlamentu Europejskiego. Zarazem cały czas był blisko Kwaśniewskiego, który próbował wrócić do krajowej polityki, ale bez powodzenia.

Szymon Hołownia i Włodzimierz Czarzasty

Foto: Infografika PAP

Siwiec też kariery politycznej nie zdołał wznowić. Ani w partii Janusza Palikota, ani w nowych bytach politycznych współkształtowanych przez Kwaśniewskiego. Ale był wciąż aktywny. Został dyrektorem Centrum Pamięci o Holokauście Babi Jar, a w maju tego roku – stałym doradcą sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych, na czele której stoi Paweł Kowal. Były poseł PiS i bliski współpracownik Lecha Kaczyńskiego chwalił wybór Siwca w rozmowie z radiem TOK FM, a we wtorek głosował również za wyborem Czarzastego na marszałka Sejmu.

Sławomir Cenckiewicz wytyka PiS hipokryzję w sprawie wyboru Włodzimierza Czarzastego na marszałka Sejmu

Przeciwko Czarzastemu na marszałka Sejmu głosowali głównie posłowie PiS i Konfederacji oraz partii Razem, a Jarosław Kaczyński skwitował jego wybór mówiąc, że jest to potwierdzenie, iż w Polsce rządzi postkomuna. Jak jednak przypomniał publicznie na portalu X szef BBN Sławomir Cenckiewicz, w 2019 r. PiS nie miał problemu, żeby zagłosować za wyborem Czarzastego na wicemarszałka. Wtedy poparło go 177 parlamentarzystów partii Jarosława Kaczyńskiego.

Czarzastego atakuje również Konfederacja, ale jej lider, Sławomir Mentzen zapraszał na piwo Leszka Millera, który ma podobną przeszłość. Dlatego może się wydać, że w dłuższej perspektywie komunistyczna przeszłość Czarzastego i Siwca nie będzie dużym problemem politycznym. Problemem może być jednak rozpychanie się Nowej Lewicy w rządzie, która tak silna dawno nie była, mimo że jej klub w Sejmie zubożał o partię Razem.

Aleksander Kwaśniewski wraca do gry. Co na to Donald Tusk?

Czarzasty i Siwiec to ludzie byłego prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, który po złożeniu urzędu nigdy nie przestał mieć wpływu na wewnętrzną scenę polityczną. Efekty jego oddziaływania były różne, teraz jednak Kwaśniewski zalicza sukces za sukcesem.

Z Nową Lewicą liczy się Donald Tusk, partia ma swojego marszałka Sejmu, który otacza się ludźmi z dawnych lat, a za chwilę będzie też mieć namaszczonego przez Kwaśniewskiego nowego lidera – Krzysztofa Gawkowskiego. I to w czasie, kiedy trend polityczny w Polsce i na świecie teoretycznie nie sprzyja lewicy, tylko radykalnej prawicy.

Polityka to sztuka czekania na odpowiedni moment i umiejętność wykorzystania go; rządzi się cyklami dosyć przewidywalnymi. Po wahnięciu prawicowym przyjdzie czas na odchylenie lewicowe, a Kwaśniewski i jego ludzie będą gotowi, żeby wykorzystać odpowiedni moment. Pytanie tylko, czy gotowy podzielić się władzą będzie Donald Tusk, który musi liczyć się z coraz silniejszą lewicą. A taka po 2027 r. może mieć więcej do powiedzenia i chcieć jeszcze większego kawałka tortu.

Czytaj więcej

Polityka

20 proc. poparcia dla Lewicy? Potencjalny kandydat na lidera mówi o 80 posłach

Im więcej osób zainteresowanych startem tym lepiej. To pokazuje, że partia żyje, funkcjonuje, ma...

Powrót Marka Siwca pokazuje, że postpezetpeerowska lewica czuje się w Polsce coraz pewniej. Nie jest już tak, że może mniej, jak twierdziła Ewa Milewicz. „SLD mniej wolno, bo po szkarlatynie, ciężkiej chorobie, jaką była PRL, obowiązuje kwarantanna” – pisała w 1999 r. dziennikarka „Gazety Wyborczej”. Czarzasty i Siwiec pokazują, że czas kwarantanny ludzi byłego SLD dobiegł końca.