Nigdy nie zapomnę wrażenia, gdy po raz pierwszy sięgnąłem po encyklikę „Centessimus Annus" Jana Pawła II. Byłem wtedy studentem filozofii i jak wiele osób w tym wieku uwielbiałem dyskusje o polityce, ustroju itp. I oto nagle przeczytałem powstały kilka lat wcześniej tekst, który był próbą ujęcia z perspektywy społecznego nauczania Kościoła wydarzeń 1989 r., transformacji ustrojowej. Papież Polak w pasjonujący sposób rozprawiał się z marksizmem i komunistycznymi utopiami. W słynnym IV rozdziale wykładał koncepcję własności prywatnej i katolickiej akceptacji dla kapitalizmu. Padły tam kluczowe słowa: „Wydaje się, że zarówno wewnątrz poszczególnych narodów, jak i w relacjach międzynarodowych wolny rynek jest najbardziej skutecznym narzędziem wykorzystania zasobów i zaspokajania potrzeb. Dotyczy to jednak tylko tych potrzeb, za których zaspokojenie można zapłacić".

Zacznijmy od historii, która się nie wydarzyła, choć po ludzku niewiele brakowało.

W 1995 r. najbliżsi współpracownicy Osamy bin Ladena próbowali zamordować Jana Pawła II podczas Światowych Dni Młodzieży na Filipinach. Dzięki koronkowej akcji służb specjalnych pokrzyżowano im plany.

Trudno nam będzie cokolwiek zrobić, jeśli unikać będziemy chwil rozmowy z tymi, którzy cierpią, a niestety ostatnie lata pokazują, że podobne zaniedbanie nie należy do rzadkości, wśród np. hierarchów - pisze Błażej Kmieciak, przewodniczący państwowej komisji ds. pedofilii.

Wobec upiornego faszyzmu papież Pius XI zbyt późno przejrzał na oczy. Zmarł tuż przed ogłoszeniem swojej encykliki, w której potępił rasizm i antysemityzm. Niestety, w Watykanie równocześnie złożono papieża do grobu, a jego encyklikę – do szuflady.