Podmioty funkcjonujące w ramach grup kapitałowych i prowadzące złożone rozliczenia z podmiotami powiązanymi często spotykają się z dylematami, w jaki sposób ustalić rynkowe ceny w stosowanych rozliczeniach. Narzędziem, które pozwala zachować spójne zasady rozliczeń, w szczególności w przypadku dużej liczby transakcji wewnątrzgrupowych, może być poprawnie stworzona polityka cen transferowych.
Co to takiego
Polityka cen transferowych (polityka TP) może być swoistym rozwiązaniem wskazującym, w jaki sposób ustalać ceny w rozliczeniach z podmiotami powiązanymi. Stanowi ona wytyczne dla podmiotów, zawierające założenia i zasady dotyczące metodologii ustalania cen dla transakcji realizowanych z innymi pomiotami powiązanymi. Transakcje objęte polityką cen transferowych mogą dotyczyć na przykład transakcji towarowych (zakup / sprzedaż), usługowych (usługi wsparcia, licencje, znaki towarowe), finansowych (pożyczki, cash-pooling, hedging) czy innych realizowanych w grupie kapitałowej.
Czytaj także: Ceny transferowe: problematyczne oświadczenie o sporządzeniu lokalnej dokumentacji
Treść polityki cen transferowych w praktyce może obejmować m.in. określenie powiązań funkcjonujących w grupie pomiędzy podmiotami powiązanymi, przedstawienie łańcuchów wartości dodanej funkcjonujących w grupie i ich wpływu na rozliczenia funkcjonujące pomiędzy podmiotami czy wskazanie rynkowych metod rozliczeń dla typowych transakcji wewnątrzgrupowych realizowanych w grupie.
Co ważne, opisane w polityce zasady powinny być w praktyce wykorzystywane przez podmioty powiązane do ustalania spójnych w całej grupie rozliczeń w umowach zawieranych z podmiotami powiązanymi. Takie ustandaryzowanie rozliczeń wewnątrz grup pozwala zapewnić transparentność obowiązujących rozliczeń pomiędzy poszczególnymi podmiotami.