Pan K. zaciągnął w banku kredyt i kupił trzy nieruchomości z przeznaczeniem na wynajem. Umowy z najemcami zgłosił do urzędu skarbowego. Podatek od przychodów z najmu pan K. rozlicza na zasadach ogólnych (według skali).
Od podstawy opodatkowania chciałby odliczyć prowizję za pośrednictwo w znalezieniu najemcy, którą musiał zapłacić w agencji nieruchomości.
Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście uznał, że pan K. może to zrobić, jeśli udowodni, że zapłacona prowizja ma związek z osiągniętym przychodem z najmu.
Wyjaśnił, że do kosztów uzyskania przychodu pan K. może zaliczyć tylko te wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z przychodami osiąganymi z najmu, oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten zawiera katalog wydatków, które – pomimo poniesienia – nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
– Prowizja zapłacona za pośrednictwo w znalezieniu najemcy niewątpliwie ma wpływ na osiągnięcie przychodów z najmu. Brak umowy najmu w momencie dokonywania tego wydatku nie stoi na przeszkodzie, by zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów, o ile wydatek miał na celu osiągnięcie przychodu z najmu – uznał urząd skarbowy.
