Wczoraj Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną podatniczki, której fiskus zarzucił ukrywanie dochodów w 2005 r. Sąd nie miał najmniejszych wątpliwości, że art. 20 ust. 3 ustawy o PIT (w brzmieniu od 1998 do końca 2006 r.), uznany za niezgodny z konstytucją przez Trybunał Konstytucyjny, nie może być podstawą wydania decyzji wymiarowej (sygn. akt: II FSK 2891/11).
Jak tłumaczył sędzia NSA Jacek Brolik, z sentencji wyroku TK z 18 lipca 2013 r. jasno wynika, że art. 20 ust. 3 ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006 r. jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 konstytucji. Sentencja jest wiążąca dla sądu. Konsekwencje tego są dwojakie. Po pierwsze, żadnego rozstrzygnięcia wydanego na podstawie zakwestionowanego przepisu nie można uznać za zgodne z prawem. Po drugie, od wejścia w życie orzeczenia Trybunału przepis ten nie może już być podstawą ani wszczęcia, ani kontynuowania postępowania podatkowego w sprawie nieujawnionych źródeł.
Analogiczne rozstrzygnięcia zapadły wczoraj jeszcze w kilku innych sprawach.
Warto zauważyć, że to kolejny skład orzekający NSA, który nie podzielił stanowiska, iż orzeczenie TK nie działa wstecz. Taką tezę zaprezentował jeden ze składów NSA w czterech wyrokach z 17 października 2013 r., uznając, że intencją Trybunału było, by skutki jego wyroku działały dopiero od momentu ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
Ponadto podatników ucieszy fakt, że we wtorek 22 października NSA postanowił skierować pytanie prawne do TK o zbadanie zgodności art. 20 ust. 3 ustawy o PIT w brzmieniu od 2007 r. z art. 2 w zw. z art. 84 i art. 217 konstytucji (sygn. II FSK 1835/13). Należy się spodziewać, że sprawy dotyczące nieujawnionych źródeł z okresu od 2007 r., które już czekają w sądzie kasacyjnym na rozstrzygnięcie, zostaną zawieszone do wydania orzeczenia przez Trybunał.
