Reklama

Zmiana orzecznictwa to nie powód, by zmieniać decyzję

Wydanie dwóch korzystnych uchwał Naczelnego Sądu Administracyjnego i ogólnej interpretacji ministra finansów nie pomogło podatnikowi, który przez wcześniejsze stanowisko zapłacił wyższy podatek.

Publikacja: 10.03.2014 08:54

Mateusz Maj

Reklama

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku potwierdził w niedawnym orzeczeniu, że tylko zmiana okoliczności faktycznych, która nastąpiła po doręczeniu decyzji podatkowej, może skutkować zmianą wysokości daniny. Dodatkowo taki skutek musi wynikać z przepisów obowiązujących w dniu wydania decyzji.

Sprawa dotyczy podatnika, który prawidłowo – jak się później okazało – nie rozliczył się z dochodu z tytułu udziału w spółce komandytowo-akcyjnej (SKA). Jego rozliczenie zakwestionowały urząd skarbowy i izba skarbowa. Podatnik skierował sprawę na drogę sądową, ale przegrał w obydwu instancjach.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z lipca 2010 r. oddalił jego skargę. Twierdził, że przychód akcjonariusza SKA powstaje jeszcze przed podjęciem uchwały o wypłacie dywidendy.

Z późniejszych uchwał NSA w siedmioosobowym składzie ze stycznia 2012 r. (sygn. II FPS 1/11) oraz z maja 2013 r. (sygn. II FPS 6/12) wynika, że rację miał jednak podatnik.

Z takim stanowiskiem zgodził się nawet minister finansów, wydając w maju 2012 r. interpretację ogólną potwierdzającą, że do momentu podziału zysku w SKA akcjonariusz nie uzyskuje przychodu (nr DD5/033/1/12/KSM/DD-125).

Reklama

Pełnomocnik podatnika zwrócił się do dyrektora izby skarbowej o zmianę decyzji ostatecznej przez uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i określenie zobowiązania w PIT w niższej wysokości. Uzasadniał to zmianą stanu faktycznego w sprawie, tj. uchwałą ze stycznia 2012 r.

Reprezentujący podatnika doradca podatkowy powoływał się na art. 254 ordynacji podatkowej. Przepis ten jest podstawą zmiany decyzji ostatecznej, jeśli po jej doręczeniu nastąpiła zmiana okoliczności faktycznych mających wpływ na ustalenie lub określenie wysokości zobowiązania, a skutki wystąpienia tych okoliczności zostały uregulowane w przepisach podatkowych obowiązujących w dniu wydania tej decyzji.

Zdaniem pełnomocnika taką zmianą stanu faktycznego, która dotyczy faktów prawotwórczych wpływających na wysokość zobowiązania podatkowego, jest wydanie przez NSA dwóch uchwał i interpretacji ogólnej przez ministra finansów.

Dyrektor odmówił, a WSA w Gdańsku podzielił jego opinię, że uchwały NSA i interpretacja ogólna przeczące wykładni zastosowanej w sprawie podatnika nie są okolicznościami faktycznymi mającymi wpływ na wysokość podatku w rozumieniu art. 254 ordynacji podatkowej.

– Zarówno uchwała, jak i interpretacja jest nową okolicznością prawną i elementem możliwym do wykorzystania w procesie wykładni prawa podatkowego, jednakże nie wpływa na treść istniejącego w danej sprawie stanu faktycznego – uznał WSA.