Przykład:
Polski rezydent podatkowy (osoba posiadająca centrum interesów osobistych i gospodarczych w Polsce) podpisał umowę o pracę ze spółką, która ma siedzibę w Chinach. Spółka ta nie ma zakładu ani oddziału na terytorium Polski. W zawartej umowie o pracę strony zgodnie ustaliły, że:
1) miejscem wykonywania pracy będzie miejsce zamieszkania pracownika (home-office w Polsce), co jest zgodne z zapisami art. 29 kodeksu pracy, które wybór miejsca wykonywania pracy pozostawiają w gestii stron umowy, a jednocześnie miejsce to nie musi pokrywać się z siedzibą zakładu pracy, bowiem pojęcia te nie są tożsame,
2) częste wyjazdy pracownika do innych krajów na całym świecie (również do Chin) będą traktowane jako pracownicze podróże służbowe odbywane na polecenie pracodawcy poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego.
W którym kraju powinien być opłacany podatek dochodowy od przychodu uzyskanego od chińskiego pracodawcy?
Aby uzyskać odpowiedź na to pytanie, należy odwołać się do umowy z 7 czerwca 1988 r. podpisanej między Polską a rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, a dokładniej do jej art. 15 regulującego opodatkowanie dochodów z pracy najemnej.
Zgodnie z tym artykułem (art. 15 ust. 1) pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest w Chinach. Wtedy osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w Chinach.
