Oto nie­któ­re zja­wi­ska eko­no­micz­no­-fi­nan­so­we, któ­re bę­dą mia­ły miej­sce w ro­ku 2012, przy czym – wy­pa­da pod­kre­ślić – ich in­ter­pre­ta­cja (pra­wi­dło­wa!) róż­ni się za­sad­ni­czo od te­go, co bę­dzie pre­zen­to­wa­ne w ma­so­wych me­diach.

Ba­zo­oka Su­per-­Ma­rio

Ten ter­min ozna­cza, że Eu­ro­pej­ski Bank Cen­tral­ny i je­go wło­ski pre­zes Ma­rio Dra­ghi roz­pocz­ną pro­ces dru­ko­wa­nia pie­nię­dzy na wiel­ką ska­lę. Dru­ko­wa­nie pie­nię­dzy od­by­wa się w ten spo­sób, że EBC ku­pu­je ob­li­ga­cje rzą­dów kra­jów po­łu­dnia Eu­ro­py (lub ca­łej stre­fy eu­ro), a sprze­da­ją­cy – głów­nie ban­ki – do­sta­ją go­tów­kę. Ban­ki mo­gą tę go­tów­kę, po­zy­ska­ną z EBC pra­wie za dar­mo, po­ży­czyć fir­mom, że­by te za­czę­ły in­we­sto­wać i two­rzyć no­we miej­sca pra­cy, oraz go­spo­dar­stwom do­mo­wym, że­by za­czę­ły ku­po­wać na kre­dyt, a no­wy po­pyt na­krę­ci ko­niunk­tu­rę. W ten spo­sób druk pie­nią­dza ura­tu­je Wło­chy przed ban­kruc­twem – EBC ku­pi ob­li­ga­cje Włoch w cza­sach, gdy wszy­scy je sprze­da­ją, i ura­tu­je stre­fę eu­ro przed re­ce­sją. Mniej wię­cej ta­ką wer­sję pre­zen­tu­ją eta­to­wi uspo­ka­ja­cze w te­le­wi­zji i ca­ła rze­sza ana­li­ty­ków uczo­nych w Exce­lu, ale nie na­uczo­nych my­śle­nia.