Jak ustalić wartość prawa do znaku wniesionego aportem

[b]Tak orzekł WSA w Krakowie 11 czerwca 2010 r. (I SA/Kr 623/10; I SA/Kr 624/10; I SA/Kr 625/10).[/b]

Spółka będąca członkiem grupy kapitałowej nabyła znaki towarowe, a część z nich wytworzyła. Grupa ta zamierzała utworzyć spółkę osobową, do której planowała wnieść aportem znaki towarowe jako wartości niematerialne. We wniosku o interpretację przepisów podatkowych spółka kapitałowa pytała, w jakiej wartości dla celów amortyzacji podatkowej ująć te znaki w ewidencji spółki osobowej. Jej zdaniem powinna to być wartość wynikająca z umowy spółki, nie wyższa niż rynkowa.

Organ podatkowy uznał tę tezę za błędną, twierdząc, że zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu ten sposób ustalania wartości dotyczy wyłącznie spółek kapitałowych i spółdzielni. Natomiast na pytanie, czy odpisy amortyzacyjne dokonywane przez spółkę osobową będą kosztami uzyskania przychodów dla jej wspólników, zdaniem organu można odpowiedzieć twierdząco tylko w stosunku do znaków nabytych, a koszty związane z wytworzeniem znaków powinny być rozliczone przez spółkę kapitałową.

Kolejne pytanie spółki kapitałowej dotyczyło sposobu określenia kosztów uzyskania przychodów w razie sprzedaży znaków przez spółkę osobową. Twierdziła ona, że może rozpoznać te koszty w wysokości przyjętej dla celów amortyzacji pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane do momentu sprzedaży, w części, w jakiej posiadała prawo do udziału w zyskach spółki osobowej.

Organ nie zgodził się z tym. Sprawa trafiła do WSA, który uchylając zaskarżoną interpretację podkreślił, że w prawie podatkowym dopuszczalne jest stosowanie analogii na korzyść podatnika w sytuacji, gdy występuje luka prawna. Zatem, zdaniem sądu, dopuszczalne jest ustalenie wartości początkowej wnoszonych wartości niematerialnych dla celów amortyzacji podatkowej wspólników w ich wartości rynkowej ustalonej przez nich na dzień wniesienia aportu do spółki.

W konsekwencji taka też wartość będzie podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych zarówno w odniesieniu do znaków nabytych, jak i wytworzonych we własnym zakresie. Ponadto wartość taka pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne będzie kosztem wspólników w razie ewentualnej sprzedaży danego składnika aktywów.

[i]Autorka jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Adam Wacławczyk, starszy menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Krakowie):[/b]

Krakowski sąd potwierdził prawidłowość prezentowanego przez podatnika stanowiska, że wartość początkowa aktywów wnoszonych do spółki osobowej przez podatnika CIT powinna odpowiadać wartości poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustalonej przez wspólników na dzień wniesienia wkładu, nie wyższej jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Kwestia ta, będąca ostatnio przedmiotem sporu między podatnikami a organami podatkowymi, wynikła z braku w ustawie o CIT przepisu, który wprost regulowałby zagadnienie wartości początkowej przedmiotu wkładu wnoszonego do spółki osobowej. Taki przepis istnieje w ustawie o PIT. Ustawa o CIT określa jedynie zasady ustalania wartości początkowej wkładów wnoszonych do spółek kapitałowych.

Dlatego – stosując w drodze analogii przepisy dotyczące aportów do spółek kapitałowych – podatnicy przyjmują, że decydująca powinna być wartość składnika aktywów ustalona na moment wniesienia go aportem. Jedynie takie rozwiązanie może prowadzić do logicznych rezultatów i wyłączyć zróżnicowanie w traktowaniu podatkowym wspólnika będącego osobą fizyczną i osobą prawną.