WSA orzekł, że skarga jest bezzasadna.
Przypomniał, że zgodnie z [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=79195E41D7C868F06796F3888EC56985?id=356400]ustawą o podatkach i opłatach lokalnych[/link] za grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.
Spółka K. prowadząca działalność gospodarczą jest współwłaścicielem nieruchomości, która spełnia przesłankę uznania jej za nieruchomość związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej. Kwestią sporną jest zaś to, czy pomimo że drugi ze współwłaścicieli tej nieruchomości nie prowadzi osobiście działalności gospodarczej, powinien płacić podatek od tej nieruchomości według podwyższonej stawki.
Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy, jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność, to nieruchomość taka lub obiekt budowlany stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy od tego przedmiotu ciąży solidarnie na wszystkich jego współwłaścicielach lub posiadaczach.
Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 11 ustawy, jeżeli nieruchomość stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu osób fizycznych oraz osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub spółek nieposiadających osobowości prawnej, osoby fizyczne składają deklarację na podatek od nieruchomości oraz opłacają podatek na zasadach obowiązujących osoby prawne.
W ocenie WSA [b]osoba fizyczna będąca współwłaścicielem nieruchomości wraz z prowadzącą działalność gospodarczą osobą prawną obowiązana jest opłacać podatek od nieruchomości według podwyższonych stawek, obowiązujących dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.[/b]