Do tak skonstruowanej odpowiedzialności stosuje się przepisy kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe. Wskazanie pomocniczego stosowania regulacji prawa cywilnego nie łączy ich w jedną całość z odpowiedzialnością spadkobiercy za zobowiązania podatkowe. Podlegają one odrębnym reżimom prawnym.
Odpowiedzialność spadkobiercy za zobowiązania podatkowe nie powstaje jak w prawie cywilnym za inne długi z mocy prawa, lecz na mocy decyzji wydawanej w trybie art. 100 § 1 ordynacji podatkowej. Gdyby ustawodawca zamierzał włączyć długi spadkodawcy z tytułu podatków do ogólnych zasad dziedziczenia przewidzianych w prawie cywilnym, to nie zamieszczałby odrębnej regulacji w przepisach ordynacji podatkowej.
Na zakres odpowiedzialności za długi spadkowe bezpośrednio rzutuje sposób przyjęcia spadku. [b]Można go przyjąć bez ograniczenia odpowiedzialności za długi lub z ograniczeniem odpowiedzialności za długi albo można go wreszcie odrzucić.[/b]
W razie przyjęcia spadku z ograniczeniem odpowiedzialności za długi – co miało miejsce w tej sprawie – spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku.
Ograniczenie to odpada, jeżeli spadkobierca podstępnie nie podał do inwentarza przedmiotów należących do spadku albo podał do inwentarza nieistniejące długi. W tym przypadku spadkobierca będzie odpowiadał całym swoim majątkiem za wszystkie zobowiązania podatkowe spadkodawcy, lecz z ograniczeniem jego odpowiedzialności do wartości stanu czynnego spadku.
[b]Ponieważ skarżący nabył spadek po zmarłym z ograniczeniem odpowiedzialności za długi, ponosi odpowiedzialność za pozostawione przez zmarłego zaległości podatkowe z ograniczeniem.[/b]
