Kogo drażni bicie dzwonów

Polacy są coraz bardziej tolerancyjni. Nie przeszkadzają im huki petard, odpalanych nie tylko podczas zabaw sylwestrowych, głośna muzyka i towarzyszące jej wulgarne okrzyki amatorów mocnych trunków - bywalców dyskotek, klubów, pubów. Rozumieją problemy z nieustannie włączającymi się alarmami samochodów, budynków.

Nie mają także nic przeciwko nauczaniu technik współżycia płciowego w szkole w ramach tak zwanego przygotowania do życia w rodzinie. Popierają parady równości, parady różności i dewiacji. Wybierają do parlamentu osoby uwikłane w niejasne relacje z wypuszczonymi na wolność mordercami czy obciążone prokuratorskimi zarzutami za własne przestępstwa.

Co nie zasługuje na tolerancję? Na przykład dźwięk dzwonu kościelnego.

Od tysiąca lat

Niedawne skazanie proboszcza z Lewina za zakłócanie ciszy nocnej dźwiękami dzwonu kościelnego na karę ograniczenia wolności - to znaczy nieodpłatną kontrolowaną pracę na cele społeczne - nie jest pierwszym przypadkiem postawienia spraw na głowie. Skargi na zbyt głośne dzwony zdarzały się już wcześniej, jednak najnowszy wyrok sądu w tej sprawie wymaga komentarza.

Po pierwsze proboszcz nie jest jedynym podmiotem odpowiedzialnym za używanie dzwonów kościelnych. Dzwony te służą całej wspólnocie parafialnej, której proboszcz jest tylko przedstawicielem. Skazanie całej parafii może się wydawać bardzo atrakcyjne: grupa kilku czy kilkudziesięciu tysięcy osób mogłaby zrzucić się na pokaźne odszkodowanie dla wrażliwego na hałas obywatela.

Po drugie dźwięk dzwonu kościelnego towarzyszy Polakom od ponad tysiąca lat i w ciągu całego tysiąclecia niejednokrotnie musiał budzić śpiące dzieci, a zapewne i dorosłych, którzy na szczęście nie przywiązują takiej wagi do niezakłóconej ciszy nocnej czy dobowej jak nieliczni, lecz coraz częściej pojawiający się w ostatnim czasie pokrzywdzeni przez dzwon.

Po trzecie skazywanie proboszcza za używanie dzwonu kościelnego to droga donikąd, bo czy następni w kolejce do skazania przez sąd są motocykliści, kierowcy sportowych lub starawych samochodów, ciągników, uczniowie i studenci szkół muzycznych, żołnierze strzelający na poligonie, słyszani zazwyczaj nawet z dużej odległości?

Tolerancja to cierpliwe znoszenie

Tolerancja jest chyba jednym z najbardziej nadużywanych i niezrozumiałych słów, które jest często mylone z akceptacją, aprobatą, poparciem. A przecież tolerancja to cierpliwe znoszenie, pogodzenie się z czymś, co raczej nam nie pasuje.

Nie lubię dźwięku żyłowanych motorów, włączających się systematycznie alarmów w pobliskich budynkach, huku petard, a jeszcze bardziej nie lubią tego moje psy. Jednak nie przyszło mi do głowy zgłaszanie takich „wykroczeń" organom ścigania, które mają przecież o wiele ważniejsze zadania.

Życie w globalnej wiosce posiada wiele zalet oraz wad, typowych dla dużej społeczności ludzkiej. Koncentrowanie się na kilkuminutowych melodiach wygrywanych przez dzwony kościelne i czynienie z tego problemu dowodzi niskiego poziomu tolerancji dla zwykłych elementów życia społecznego.

Niebezpieczeństwo dyskryminacji religii pojawia się wtedy, gdy sąd powołany do stania na straży prawa staje po stronie nadwrażliwej jednostki, a przeciw całej grupie religijnej. Jak wspomniałem wcześniej, to parafia, a nie proboszcz użytkuje kościół, którego normalnym wyposażeniem jest dzwon.