Przyjmowanie letników wiąże się z podatkiem

To, jak dużo trzeba będzie zapłacić do urzędu skarbowego, zależy oczywiście od tego, w jaki sposób podatnik będzie się rozliczał. Może zapłacić podatek według skali podatkowej albo – gdy spełnia warunki określone w przepisach – wybrać ryczałt ewidencjonowany lub kartę podatkową (patrz ramka).

Niektórzy mają jednak szansę, aby podatku nie płacić wcale. I to nie tylko od zysków z wynajmu pokoi, lecz także od dochodów z wyżywienia turystów, którym wynajęli pokoje. Pozwala na to art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwalnia on z podatku dochody uzyskane z wynajmu pokoi gościnnych. Tyle że stawia konkretne warunki. A te spełniają tylko niektórzy podatnicy.

Limit pięciu pokoi

Pierwszy warunek to wynajmowanie maksymalnie pięciu pokoi. Jeśli zatem na kwatery dla wczasowiczów przeznaczymy sześć pokoi, ze zwolnienia nie skorzystamy. Tak samo, gdy będziemy wynajmowali pokoje np. w dwóch budynkach (w jednym np. pięć, w drugim – trzy). Limit odnosi się bowiem do łącznej liczby wynajmowanych pokoi.

Kolejny warunek dotyczy miejsca, w którym pokoje się znajdują: musi być to budynek mieszkalny. Co więcej, budynek, w którym wynajmowane są pokoje, musi wchodzić w skład gospodarstwa rolnego (jest nim obszar gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy).

Tym samym wynajmujący kwatery w miastach, nawet gdy będzie to choćby jeden pokój, o zwolnieniu mogą zapomnieć. Podatek i tak zapłacą.

Rozliczyć z fiskusem muszą się również rolnicy, którzy choć posiadają gospodarstwo rolne, to pokoje wynajmują w budynkach, które nie są położone na terenie tych gospodarstw. Potwierdza to interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 grudnia 2011 r. (ITPB1/415-993/11/AD).

Tylko na wypoczynek

Ustawa wymaga również, aby pokoje były wynajmowane osobom przebywającym na wypoczynku. Użyte w jej art. 21 ust. 1 pkt 43 sformułowanie „pobyt na wypoczynku" dotyczy pobytów urlopowych i weekendowych itp. Zdaniem Izby Skarbowej w Bydgoszczy „pobyt wypoczynkowy jest pobytem czasowym, akcydentalnym, nie ma charakteru stałego. Zwolnienie nie dotyczy wynajmowania pokoi na stałe czy też robotnikom sezonowym lub studentom" (interpretacja z 4 sierpnia 2009 r.; ITPB1/415-419/09/HD). Ze zwolnienia nie można skorzystać również wtedy, gdy pokoje wynajmowane są np. osobom mieszkającym w gospodarstwie rolnym na stałe.

Podobnie, gdy podatnik decyduje się na wynajmowanie pokoi osobom zatrzymującym się w gospodarstwie w czasie podróży turystycznej czy służbowej. Wtedy również ze zwolnienia nie skorzysta, i to nawet gdy będzie wynajmował pokoje gościnne w budynku mieszkalnym, który położony jest na terenie wiejskim, w gospodarstwie rolnym. Nie będzie bowiem spełniony – konieczny dla zastosowania zwolnienia – warunek wynajmowania pokoi osobom przebywającym na wypoczynku. Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 10 stycznia 2012 r. (IPPB1/415-942/11-2/KS) stwierdziła, że w tym wypadku nie mamy do czynienia „z przebywaniem pracowników firm na wypoczynku w rozumieniu przepisu przewidującego zwolnienie podatkowe.

Pracownicy korzystają bowiem ze świadczonych usług najmu oraz wyżywienia z uwagi na świadczoną przez siebie pracę oraz obowiązki służbowe, a przebywanie w miejscu, w którym świadczone są usługi wyżywienia oraz najmu, nie zależy od ich woli, ale od woli pracodawcy".

Dodatkowe atrakcje z podatkiem

Gdy podatnik poza wynajmem pokoi i wyżywieniem dla turystów decyduje się na zapewnienie letnikom dodatkowych atrakcji, za które pobiera opłaty – zwolnienie od podatku nie znajdzie zastosowania. A to oznacza, że te dodatkowe dochody – niezależnie od ich rodzaju i formy – będą w całości opodatkowane. Każdą zatem zarobioną złotówką z wynajmu turystom rowerów, łódek, z organizowanych konnych przejażdżek, wypraw na ryby, grzyby itp. trzeba będzie się podzielić z urzędem skarbowym.

Kilka form rozliczania zysków

Podatnik, który prowadzi działalność agroturystyczną, ma możliwość zdecydowania, jak chce się rozliczać z fiskusem. Podstawowa forma to płacenie podatku według stawek ze skali podatkowej (18 i 32 proc.). Gdy podatnik uzyskuje przychody jedynie z wynajmu pokoi i robi to poza działalnością gospodarczą – może wybrać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych ze stawką 8,5 proc.