Dla kogo specpomostówka

Przewiduje ją obowiązująca od 1 lipca br. [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=315409]ustawa z 22 maja 2009 r. o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych (DzU nr 97, poz. 800)[/link].

Otrzyma je ten, kto spełnia łącznie trzy warunki:

- osiągnął wymagany wiek (zob. ramka),

- ma co najmniej 30 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 20 lat pracy w oświacie w wymiarze co najmniej połowy obowiązkowego wymiaru zajęć,

- rozwiązał na swój wniosek stosunek pracy.

[srodtytul]Zmiana interpretacji[/srodtytul]

Pod koniec października ZUS zmienił interpretację przepisów na korzystniejszą dla nauczycieli. Dotychczas obstawał przy tym, że świadczenie kompensacyjne należy się tylko urodzonym po 31 grudnia 1953 r., a starszym już nie. Wynika to z tego, że w art. 4 ust. 3 ustawy jest mowa o tym, iż nauczyciel ma prawo do świadczenia, jeżeli ukończy 55 lat w latach 2009 – 2014. ZUS uznał więc, że przysługuje ono tylko urodzonym po 31 grudnia 1953 r.

Zmienił jednak zdanie. Zgodnie z aktualną wykładnią w najbliższych latach, aby dostać świadczenie kompensacyjne, trzeba ukończyć co najmniej 55 lat, a nie dokładnie tyle. [b]ZUS z urzędu ponownie rozpatrzy wnioski tych osób, które ubiegały się o świadczenie i nie dostały go z powodu urodzenia przed 1954 r.[/b]

Do 31 grudnia 2014 r. wiek, w którym nauczyciele mogą się ubiegać o świadczenie kompensacyjne, jest jednakowy dla kobiet i mężczyzn – co najmniej 55 lat. Potem wymagania co do minimalnego wieku będą rosnąć, szybciej w stosunku do mężczyzn. O minimalnym wieku nie decyduje natomiast moment złożenia wniosku. Nie trzeba się więc spieszyć. Oczywiście jeśli kobieta przyniesie go po osiągnięciu 60. roku życia, a mężczyzna – 65., to nie otrzyma świadczenia kompensacyjnego, lecz zwykłą emeryturę.

Wyłącznie na zwykłe emerytury – po ukończeniu powszechnego wieku emerytalnego – mogą liczyć ci nauczyciele, którzy do końca 2032 r. nie ukończą 59 lat (kobieta) i 64 lat (mężczyzna).

[srodtytul]Wymagane lata pracy[/srodtytul]

W dniu rozstania z oświatą trzeba mieć co najmniej 30 lat okresów składkowych i nieskładkowych – określanych według ogólnych zasad wynikających z ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Okresy składkowe to przede wszystkim czas zatrudnienia lub prowadzenia działalności gospodarczej. Nieskładkowe to głównie studia i pobieranie wynagrodzenia lub zasiłku chorobowego. Okresy nieskładkowe będą zaliczone tylko w wymiarze nieprzekraczającym 1/3 składkowych.

[b]Szczególne zasady rządzą natomiast określeniem 20 lat pracy nauczycielskiej. Niektórych okresów zatrudnienia się tu nie uwzględnia.[/b] Chodzi o:

- czas niezdolności do pracy, za który wypłacone zostało wynagrodzenie, zasiłek chorobowy lub świadczenie rehabilitacyjne,

- urlop macierzyński, wychowawczy, dla poratowania zdrowia,

- pozostawanie w stanie nieczynnym,

- przebywanie na urlopie związanym z dalszym kształceniem się,

- służbę wojskową,

- urlop bezpłatny,

- czas niewykonywania pracy, za który nauczycielowi wypłacono na podstawie Karty nauczyciela wynagrodzenie za czas usprawiedliwionej nieobecności.

Poza tym praca musi być wykonywana co najmniej w połowie obowiązującego wymiaru. Jeśli nauczycielka np. przez rok pracowała tylko na 1/3 etatu (po 14 listopada 1991 r.), to takiego okresu do wspomnianych 20 lat zaliczyć nie można, ale do 30 lat ogólnego stażu – tak, jako okres składkowy.