Długie, metalowe busine (najczęściej przedstawiane jako trąbki anielskie), platerspiele (rodzaj dud) znane w Polsce jako "siesieńki" albo "pęcherzyny", gemschorny (czyli rogi), krzywuły, szałamaje, jak i ogromny zbiór rozmaitych fletów (w tym "flety eunucha" z charakterystycznym dla nich dźwiękiem), to tylko niewielka część daru Rainera Webera (1927- 2014) dla Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu.
W sobotę, po raz pierwszy, blisko 70 instrumentów z tej donacji zaprezentowanych zostanie polskiej publiczności. Cały dar liczy blisko trzy tysiące eksponatów i jest to spuścizna po wybitnym niemieckim konserwatorze i budowniczym instrumentów Rainerze Weberze.
Jego córka, mieszkająca w Poznaniu, Heidi Beryt utrzymuje, że najważniejszą sprawą, którą zapewnia poznańska placówka, jest utrzymanie w całości życiowego dorobku jej ojca. Ma więc pewność, że nie zostanie rozproszone wyposażenie warsztatu budowniczego-konserwatora instrumentów muzycznych, jak również rzadko spotykany w świecie specjalistyczny księgozbiór, dokumentacja konserwatorska, własnoręcznie wykonane narzędzia oraz zbiór unikatowych materiałów badawczych (m.in. z oznaczeniem charakterystyki drewna używanego w przeszłości do wyrobu instrumentów dętych).
Heidi Beryt wspomina, że jej ojciec należał do tych pasjonatów muzyki dawnej, którzy dla rekonstrukcji fletu, klarnetu, czy osiemnastowiecznego cynku potrafili m.in. uczyć się, jak w renesansie kuto wiertła. A jedno takie wiertło mogło mierzyć i ponad metr długości. Córka Webera nie ukrywa przy tym, że z jednej strony jej ojciec potrafił własnoręcznie, zgodnie ze starodawną recepturą, wytwarzać kleje, czy lakiery, a z drugiej strony niekiedy wykorzystywać technologie komputerowe w wiernym kopiowaniu zabytkowych instrumentów.
Do zbiorów poznańskiej placówki trafia teraz ponad 120 rekonstrukcji instrumentów dętych wykonanych przez Rainera Webera, a będących wiernymi kopiami tego, czym posługiwali się muzycy od średniowiecza do baroku. Oprócz tego, w darze znajduje się 20 oryginalnych, zabytkowych, pochodzących z XIX w. fletów, klarnetów, czy trąbek.
