Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego: czego nie wolno pominąć w procedurze planistycznej

Sporządzanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego musi być w pełni wkomponowane w uwarunkowania gminnej polityki przestrzennej.

Publikacja: 27.08.2019 06:20

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego: czego nie wolno pominąć w procedurze planistycznej

Foto: Adobe Stock

Przy okazji rozpoczynania prac nad planem miejscowym należy mieć przynajmniej wstępną koncepcję tego, co w planie powinno się znaleźć oraz jak to się ma do wcześniejszych uwarunkowań. A wśród nich kluczową rolę odgrywają postanowienia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Już na wstępnym etapie trzeba więc przeanalizować jego treść.

Czytaj także:

Procedura planistyczna: Ponowienie czynności przy wykładaniu planu miejscowego

W granicach studium

Zgodnie z art. 20 ust. 1 zd. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu, że nie narusza on ustaleń studium. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (wyrok z 6 października 2017 r., II SA/Wr 471/17, Legalis) wskazał, że w ramach uprawnień wynikających z władztwa planistycznego gmina może zmienić w planie miejscowym dotychczasowe przeznaczenie określonych obszarów gminy, ale tylko w granicach zakreślonych ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Przesłanka „braku naruszania ustaleń studium", mniej restrykcyjnie określiła stopień związania planu przez studium. Istotne jest przy tym to, że kwestia stwierdzenia przez radę gminy, czy przedstawiony jej do uchwalenia projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie narusza zawartych w studium ustaleń polityki przestrzennej gminy, ma ścisły związek z treścią tego ostatniego dokumentu. Studium określa kierunki polityki gminy w zakresie planowania i zagospodarowania przestrzennego.

Ten sam sąd w innym rozstrzygnięciu (wyrok z 21 maja 2014 r., II SA/Wr 112/14, Legalis) podkreślił, że uchwałą w sprawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy rada dokonuje swoistego samoograniczenia w zakresie uchwalanych na jego podstawie miejscowych planów. Jeszcze przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego organ wykonawczy gminy dokonuje analizy dotyczącej zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium, a zgodność z zapisami studium, wiążących dla organów gminy, jest weryfikowana również na etapie sporządzania projektu planu miejscowego. Jeżeli organy gminy uznają za niezbędne zagospodarowanie terenu w sposób odmienny od postanowień studium, uchwalenie planu w tym zakresie może nastąpić jedynie po uprzedniej nowelizacji studium.

Wymóg bezwarunkowy

Wymóg stwierdzenia zgodności planu ze studium, jest wymogiem bezwarunkowym i nie jest to wymóg jedynie formalny. Jego naruszenie stanowi naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego prowadzące do nieważności uchwały. Wszystkie te kwestie muszą być więc szczegółowo wzięte pod uwagę przez gminę. Na wstępnym etapie procedury sporządzania planu należy zweryfikować wstępnie stopień zgodności przewidywanych rozwiązań planu miejscowego z ustaleniami studium, a pod koniec ostatecznie ową zgodność sprawdzić. Wymagać to będzie nie tylko czynności formalnych, ale nierzadko szerszych analiz.

Wykonanie czynności w zakresie analizy stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, choć nie wynika to expressis verbis z przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, powinno zostać, zgodnie z zasadą oficjalności działania organów administracji, potwierdzone stosownym dokumentem, zamieszonym w aktach planistycznych (wyrok WSA w Warszawie z 8 maja 2009 r., IV SA/Wa 1606/08, Legalis).

Brak dokumentacji potwierdzającej dokonanie, na etapie sporządzania projektu planu, analizy stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium nie stanowi jednak wady uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, której ujawnienie powinno prowadzić do stwierdzenia jej nieważności, jeżeli nie zachodzi sprzeczność pomiędzy ustaleniami studium a przeznaczeniem terenów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego po jego zmianie.

Autor jest radcą prawnym

Podstawa prawna: Ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jeden. DzU z 2018 r., poz. 1945 ze zm.)

Przy okazji rozpoczynania prac nad planem miejscowym należy mieć przynajmniej wstępną koncepcję tego, co w planie powinno się znaleźć oraz jak to się ma do wcześniejszych uwarunkowań. A wśród nich kluczową rolę odgrywają postanowienia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Już na wstępnym etapie trzeba więc przeanalizować jego treść.

Czytaj także:

Pozostało 90% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Nieruchomości
Trybunał: nabyli działkę bez zgody ministra, umowa nieważna
Materiał Promocyjny
Wykup samochodu z leasingu – co warto wiedzieć?
Praca, Emerytury i renty
Czy każdy górnik może mieć górniczą emeryturę? Ważny wyrok SN
Prawo karne
Kłopoty żony Macieja Wąsika. "To represje"
Sądy i trybunały
Czy frankowicze doczekają się uchwały Sądu Najwyższego?
Materiał Promocyjny
Jak kupić oszczędnościowe obligacje skarbowe? Sposobów jest kilka
Sądy i trybunały
Łukasz Piebiak wraca do sądu. Afera hejterska nadal nierozliczona