Y. Spółka z o.o. jest firma produkcyjną. Spółka często reguluje swoje zobowiązania z tytułu kar umownych (naliczone w związku z niedopełnieniem przez spółkę różnych postanowień umowy) w drodze spełnienia innego świadczenia, w szczególności wydania towarów. Spółka posiada dokumenty potwierdzające poniesienie kosztu wytworzenia towarów wydawanych kontrahentom w celu uregulowania swoich zobowiązań. Spółka weryfikuje przyczyny naliczania kar umownych oraz jest w stanie określić, w jakich przypadkach kary umowne wynikają z okoliczności zawinionych przez Spółkę, a w jakich z okoliczności przez nią niezawinionych. Spółka rozpoznaje jako koszt uzyskania przychodu wydatki z tytułu kar umownych wyłącznie w przypadkach nieprzewidzianych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT. Czy w przypadku, gdy Spółka reguluje swoje zobowiązania wynikające z tytułu kar umownych w drodze wydania towarów, po stronie Spółki powstanie jakikolwiek przychód podatkowy?
Czytaj także: Jak należy dochodzić od kontrahenta zapłaty kary umownej
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 14 ustawy o CIT, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).
Przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.
W przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), jego przychodem jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Należy stosować tu przepisy art. 14 ust. 1–3 ustawy o CIT (art. 14a ust. 1 ustawy o CIT).
