Firma B nabyła licencję na okres 36 miesięcy na wyświetlanie filmu reklamowego. Okres amortyzacji nie może być krótszy niż 24 miesiące, ale nie ma jednak przeszkód, aby był dłuższy, np. 30 miesięcy lub 36 miesięcy (okres amortyzacji nie powinien przekroczyć 36 miesięcy, tj. okresu trwania licencji).
KONIEC PRZYKŁADU
Jeżeli wynikający z umowy okres używania praw majątkowych, o których mowa w art. 22m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT i art. 22m ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT (filmy oraz na emisja programów radiowych i telewizyjnych), jest krótszy od okresu ustalonego w tym przepisie, to podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy (art. 22m ust. 2 ustawy o CIT i art. 22m ust. 2 ustawy o PIT).
Jeżeli wynikający z umowy okres używania praw majątkowych, o których mowa w art. 22m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT i art. 22m ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT (filmy oraz na emisja programów radiowych i telewizyjnych), jest krótszy od okresu ustalonego w tym przepisie, to podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy (art. 22m ust. 2 ustawy o CIT i art. 22m ust. 2 ustawy o PIT).
Przykład
Złóżmy, że okres licencji na film reklamowy udzielonej znanej nam z poprzedniego przykładu firmie B wyniósł jedynie 18 miesięcy. Firma B może ustalić okres amortyzacji równy okresowi wynikającemu z umowy, tj. 18 miesięcy. Może jednak pozostać przy okresie podstawowym, tj. 24-miesięcznym, jednak w tym przypadku musi się liczyć z tym, że po wygaśnięciu licencji będzie musiała zaprzestać dokonywania odpisów amortyzacyjnych, a tym samym licencja do filmu reklamowego nie zostanie całkowicie zamortyzowana.
