– Przywołuję londyńskie Deptford, gdzie dojrzewałem i stawialiśmy pierwsze kroki jako Dire Straits. Kiedykolwiek tam wracam, odżywa we mnie aura wczesnej młodości. W „One Song At A Time" są obrazy z mieszkanka, w którym zakładaliśmy Dire Straits. Myślałem, że dom został zburzony, bo był skazany na niebyt już wtedy. Nie wydawano zgody, by mieszkały tam rodziny, a jedynie studenci i pracownicy socjalni. Ale mury okazały się mocne i urzędnicy musieli powiedzieć: „Stoją, więc je zostawimy w spokoju".
Na drzwiach mieszkania wciąż jest ta sama tabliczka co przed laty.
Akustyczny „Matchstick Man" opisuje początki koncertowania.
– Bohaterem jestem ja, czyli młody idiota z gitarą i podróżną torbą – tłumaczy Knopfler. – Śpiewam o czasie, kiedy podróżowałem autostopem. Kiedyś próbowałem wrócić do domu z koncertu w wigilię Bożego Narodzenia – z miejsca, które można nazwać „nigdzie": 500 mil od rodziny. Zabrał mnie kierowca ciężarówki, ale na rozjeździe autostrad, w jeszcze większym nigdzie, musiałem wysiąść, bo było nam nie po drodze. A wokół, jak okiem sięgnąć, iskrzył się w słońcu śnieg, hektary śniegu. Byłem sam na śnieżnej pustyni, z gitarą i nikogo wokół. Czułem, że robię w życiu to, co chcę, nie było mi źle, ale wiedziałem, że z grania nic nie wychodzi. Musiałem wrócić do normalnej pracy. Dlatego kiedy znowu zacząłem grać i znalazłem się w studio, powiedziałem producentowi debiutanckiej płyty Dire Straits, że dla niego może być to kolejna płyta, ale dla mnie jest wyjątkowa i musi odnieść sukces. Teraz też, kiedy widzę gitarę, krew uderza mi do głowy jak dziecku, które chce być najlepsze.
Jednoczenie Knopfler zdaje sobie sprawę, że nawet trudne warunki po latach składają się na bogactwo doświadczeń, które wzbogaca piszącego.
– Pewnego dnia rozmawiałem z synem przez telefon i zapytałem, co robi – mówi. – „Ładuję furgonetkę", odpowiedział. Brzmiało znajomo. Robiłem to setki razy jako dziecko i nastolatek. Odpowiedziałem: „Świetnie, o to chodzi, bo jeśli nie załadowałeś ani razu furgonetki, to nie wiesz, co to jest życie!".
