Napisała ponad dwa tysiące piosenek, o jej teksty zabiegali liczący się w Polsce piosenkarze i aktorzy. Muzykę komponowali dla niej: Seweryn Krajewski, Adam Sławiński, Krzysztof Komeda, Andrzej Zieliński, Katarzyna Gaertner, Zygmunt Konieczny, Jerzy Satanowski i wielu innych. Pragnęła sprawdzać się w różnych gatunkach literackich: widowiskach muzycznych, monodramach, powieściach, wierszach, opowiastkach dla dzieci i młodzieży, słuchowiskach radiowych, a nawet w reklamie. Wygrała przecież konkurs ogłoszony przez koncern Coca-Cola hasłem: „Coca-cola – to jest to!”.
Miała w życiu kilka teatralnych przystani. W 1954 roku związała się ze Studenckim Teatrem Satyryków, słynnym STS, gdzie dała się poznać jako poetka. Tam powstały słynne piosenki o okularnikach i kochankach z ulicy Kamiennej. Z STS-owcami Osiecka spędzała wspólne wakacje. Kochała się w Andrzeju Jareckim, jednym z liderów teatru.
Wysoko ceniła krakowską Piwnicę Pod Baranami i wśród jej artystów szybko znalazła uznanie. Pod koniec życia na dłużej zabawiła w sopockim Teatrze Atelier, który dziś nosi jej imię.
W filmowym dokumencie prezentującym życie Agnieszki Osieckiej znalazły się wspomnienia rodzinne męża i córki, czyli Daniela i Agaty Passentów. Andrzej Wajda uważa,
że o życiu poetki mogłaby powstać powieść klasy „Madame Bovary”. O swojej fascynacji Osiecką i jej twórczością opowiadają też m.in. Elżbieta Czyżewska, Krystyna Janda, Maryla Rodowicz i Magda Umer. Poznajemy wiele ciekawych anegdot o zmarłej w 1997 roku artystce, ale także jej postawy i zachowania w różnych sytuacjach życiowych.
