W drugim filmie Sophii Coppoli pięćdziesięcioparoletni gwiazdor kina akcji (Bill Murray), którego sława dawno już w Hollywood przebrzmiała, przybywa do Tokio, by za milionowe honorarium zareklamować miejscową whisky. Codziennie po zakończeniu zdjęć wraca do hotelu i tam dopada go, pogłębiona przez bezsenność, samotność. Nie rozumie języka tubylców, a telefony od żony dotyczą tylko kolorów nowego dywanu.
W tym samym hotelu mieszka młodsza od niego o ponad 30 lat dziewczyna Scarlett (Johansson), żona wziętego fotografa-pracoholika (Giovanni Ribisi), który w Japonii realizuje sesje zdjęciowe. Skończyła filozofię, jest dwa lata po ślubie, nudzi się i nie bardzo wie, co dalej robić ze swoim życiem. On i ona spotkają się w hotelowym barze, nawiążą niezobowiązującą znajomość, zaczną rozmawiać, z czasem spacerować po Tokio.
W tych scenach Coppola, omijając z daleka pułapki melodramatu i kina erotycznego puszcza swych bohaterów na żywioł, podpatruje ich zmagania z samotnością, ich niespieszne zbliżanie się do siebie. Banalne spotkanie w tokijskim hotelu uświadomi im, że żyją pozorami, że dali się wtłoczyć w ramy, z których jednak można się wyzwolić.
[i]czwartek | MiIędzy słowami ****
20.20 | ale kino! | Komediodramat. USA, Japonia 2003[/i]
