Wilczy Szaniec dla służb?

Czy gmina straciła miliony? Samorząd Kętrzyna wniósł do spółki powiązanej z WSI ziemię, na której znajduje się Wilczy Szaniec. Zatrudnienie w niej znaleźli ówczesny przewodniczący rady gminy i jego żona

Aktualizacja: 21.11.2007 11:17 Publikacja: 21.11.2007 03:01

Foto: Fotorzepa, Marian Zubrzycki

Mariusz Kowalewski

Wilczy Szaniec gmina Kętrzyn przejęła od państwa w 1990 roku. Rok później samorząd dostał list intencyjny od polonijnego biznesmena z Austrii Jana Z., wtedy właściciela firmy Carpatia. Namawiał władze gminy do założenia spółki. Samorząd miał dać teren, a biznesmen obiecał zainwestować w kompleks bunkrów, m.in. chciał stworzyć muzeum, woskowe figury.

Rok później samorząd podpisał umowę o założeniu spółki z Janem Z. Zgodnie z nią gmina oddała za darmo na 30 lat ponad dwa ha ziemi, na której znajduje się była kwatera Hitlera. W zamian, mimo że wyłożyła najwięcej, dostała tylko 20 proc. udziałów w nowo powstałej spółce – Wilcze Gniazdo.

Taką umowę podpisali ze strony gminy Eugeniusz L. i Walenty K., przewodniczący rady gminy Kętrzyn. Ten drugi wiosną 1993 roku został dyrektorem spółki Wilcze Gniazdo. Kilka miesięcy później pracę w firmie dostała też żona Walentego K. – została główną księgową spółki. Oboje pracują w Wilczym Gnieździe do dziś. Prezesem spółki od 1992 roku jest Jan Z. Biznesmen, jak wynika z dokumentów komisji weryfikacyjnej WSI, od 1986 roku był agentem wywiadu wojskowego PRL. W połowie lat 90. 30 proc. udziałów w Wilczym Gnieździe kupiła od Carpatii zarejestrowana w Wiedniu firma Masuri Turistik.

Jej właścicielem jest Renata Z., żona Jana Z. W czerwcu 2007 roku walne zgromadzenie udziałowców zdecydowało o podwyższeniu kapitału zakładowego Wilczego Gniazda z 60 tys. zł do 600 tys. zł.

W wyniku tej operacji Renata Z. i jej spółka mają w Wilczym Gnieździe 98 proc. udziałów. Gmina Kętrzyn, która dała teren wraz z bunkrami, musi się zadowolić jedynie 2 proc. Samorząd nie może też wypowiedzieć przed upływem 30 lat podpisanej w 1992 roku umowy. Jednak prócz udziałów gmina mogła stracić przez ostatnie 15 lat też kilkanaście milionów złotych. Wszystko dlatego, że podpisana w 1992 roku umowa dawała samorządowi jedynie 20 proc. dywidendy od uzyskanego przez Wilcze Gniazdo dochodu. A ten, jak wynika z dokumentów spółki, był zawsze niewielki, np. w 2003 było to 70 tys. zł, w 2004 roku – 78 tys. zł, a w 2005 roku – 36 tys. zł.

Zysk był tak mały, mimo że bunkry odwiedza rocznie 200 tys. turystów, a spółka ma przychody rzędu 2,1 – 2,5 mln zł. Ale okazuje się, że prawie połowę przychodu firmy pochłaniają same wynagrodzenia zatrudnionych w spółce 19 pracowników, w tym prezesa Jana Z. Reszta idzie na m.in. opłaty za energię, usługi zewnętrzne czy podatki. Gdyby samorząd zarządzał bunkrami, wszystkie pieniądze zostałyby w gminie. – A tak mamy z tego ochłapy – opowiada pracownik urzędu.

W byłej kwaterze Hitlera byliśmy dwa dni temu. Na miejscu zastaliśmy kilku niemieckich turystów. W biurze spółki nie było ani dyrektora, ani prezesa. Główna księgowa, a zarazem żona dyrektora, powiedziała, że Walenty K. po zawale jest na zwolnieniu lekarskim. Nie chciała dać do niego numeru telefonu. Pytana o pracę w spółce, odparła: – Nic panu nie powiem.

Również Jan Z. był dla nas nieuchwytny. – Będzie w firmie, to proszę się kontaktować – odparł ochroniarz. Bunkrami, według naszych nieoficjalnych informacji, od sierpnia 2007 roku interesuje się CBA. Z wiarygodnych źródeł wiemy, że agenci posiadają już pełną dokumentację spółki Wilcze Gniazdo. Trudno to jednak potwierdzić oficjalnie – CBA nie udziela bowiem informacji na temat prowadzonych śledztw.

W 1944 roku Claus von Stauffenberg dokonał nieudanej próby zamachu na Adolfa Hitlera. Dziś tamto wydarzenie upamiętnia jedynie niewielka tablica. Wilczy Szaniec zajmował powierzchnię ponad 2 hektarów. Jego załoga liczyła 2200 osób. Nazwa Wilczy pochodzi od pseudonimu partyjnego Hitlera: Herr Wolf.