W wyroku z 17 października 2012 r., (I OSK 131/12), NSA uznał, że nie. Jego zdaniem w dacie wydania decyzji o przeniesieniu policjanta do dyspozycji nie sposób dokładnie przewidzieć, kiedy się pojawi możliwość powołania go lub mianowania na stanowisko służbowe albo zwolnienia ze służby. Gdyby organowi kwestie te były znane, to nie musiałby korzystać z instytucji przeniesienia policjanta do dyspozycji. W konsekwencji oznacza to, że dopuszczalne jest określenie okresu pozostawania policjanta w dyspozycji przełożonego właściwego w sprawach osobowych w sposób unormowany w tym przepisie – nie dłuższy niż 12 miesięcy, a nie dokładne, skonkretyzowane określenie tego okresu.
Dla porządku warto przypomnieć, iż wcześniej NSA prezentował inny pogląd w tej sprawie (wyrok z 22 lutego 2010 r., I OSK 1159/09). Uznał w nim, że w decyzji wydanej na podstawie art. 37a pkt 1 ustawy o policji organ orzekający zobowiązany jest określić termin, na który przenosi policjanta do dyspozycji przełożonego. Jak widać z prezentowanego wyżej rozstrzygnięcia, zmienił zdanie.
Gwarancja wynagrodzenia
Policjant przeniesiony do dyspozycji nie ma dokładnie określonych obowiązków. Powinien być natomiast przygotowany do realizacji zadań służbowych, które mogą zostać mu powierzone. Tak wynika z wyroku NSA z 17 października 2012 r. (I OSK 131/12). W okresie tym, zgodnie z art. 121 uop, otrzymuje on uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia o charakterze stałym i inne należności pieniężne należne na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym – z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia i innych należności pieniężnych lub na ich wysokość. Użyte w cytowanym przepisie sformułowanie „z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian ......" dotyczy zmian prawnych, a nie faktycznych. Oznacza zatem konieczność uwzględniania w stosunku do policjanta przeniesionego do dyspozycji wprowadzanych w tym okresie nowych regulacji prawnych, w tym płacowych (por. wyrok WSA w Warszawie z 15 maja 2014 r., II SA/Wa 220/14).
Funkcyjni inaczej
Jak już sygnalizowano na wstępie, inaczej kwestia ta została uregulowana w przypadku funkcjonariuszy powołanych na określone stanowiska. Ustawodawca wyraźnie rozróżnił tu czynności powołania i odwołania funkcjonariusza (dotyczącą jedynie wymienionych stanowisk, którym przypisano właściwość organu administracji rządowej) od mianowania, przeniesienia i zwolnienia funkcjonariuszy (mającą zastosowanie w przypadku pozostałych stanowisk służbowych w strukturze policji). Chodzi tu m.in. o komendanta CBŚP, komendantów wojewódzkich policji, komendanta stołecznego, komendantów powiatowych (miejskich) i ich zastępców, komendantów rejonowych i ich zastępców, a także komendantów komisariatu policji i ich zastępców.
Z wymienionych stanowisk funkcjonariuszy odwołać można w każdym czasie. Tak stanowi art. 6e ustawy o policji. Przy czym odwołanego ze stanowiska przenosi się do dyspozycji przełożonego uprawnionego do odwołania ze stanowiska, z zastrzeżeniem, że policjanta odwołanego ze stanowiska komendanta CBŚP, komendanta wojewódzkiego i komendanta stołecznego policji przenosi się do dyspozycji komendanta głównego policji. Taki policjant przez sześć miesięcy zachowuje prawo do uposażenia w wysokości przysługującej mu przed odwołaniem.