O podanie faktycznej liczby wykonujących obowiązki służbowe prokuratorów w Prokuraturze Rejonowej Warszawa-Ochota, kryteriów przydziału spraw oraz faktycznym obciążeniu prokuratorów obowiązkami i zasadach wyznaczenia ich do udziału w rozprawach, zwrócił się do szefa tej jednostki jeden z prokuratorów w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Było to jeszcze w lutym 2020 r.
Wnioskodawca chciał wiedzieć, jak kierownictwo prokuratury z Ochoty realizowało obowiązek zapewnienia równomiernego obciążenia obowiązkami służbowymi, uwzględniając specjalizacje prokuratorów. Wynika to z art. 37 art. 2 prawa o prokuraturze. Prokuratorzy okręgowi prowadzą wykazy służbowe z danymi o każdym prokuratorze i tym, jakie odbył specjalistyczne szkolenia. Powinno więc mu się przydzielać sprawy, w których jest specjalistą, a nie tylko według kolejności wpływu. Zasada z regulaminu urzędowania prokuratury stanowi, że autor aktu oskarżenia winien sam obsadzić sprawę w sądzie. Wnioskodawca pytał, czy jest przestrzegana.
Czytaj więcej
W prokuraturze mamy nowe stanowisko – specjalistę od IT, zwanego menedżerem usługi.
Szef PR Warszawa-Ochota nie odpowiedział na żadne z zadanych pytań i sporządził w postaci papierowej decyzję o odmowie dostępu do informacji publicznej. Wskazał, że wszystkie pytania dotyczą informacji przetworzonej. Następnie skan papierowej decyzji wysłał na adres e-mail wnioskodawcy – i tu powstał problem proceduralny. Skarżący wskazał bowiem, że przesłanie skanu decyzji narusza przepisy kodeksu postępowania administracyjnego i nie stanowi skutecznego i terminowego załatwienia sprawy przez organ.
Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ponieważ wnioskodawca zarzucił szefowi PR Warszawa-Ochota bezczynność organu.
Sąd przyznał rację skarżącemu i stwierdził, że adres e-mail może być wykorzystywany, gdy organ przekazuje żądane informacje. Natomiast, gdy organ odmawia dostępu do informacji publicznej, powinien decyzję doręczyć zgodnie z art. 109 k.p.a., który w dacie doręczenia nie przewidywał możliwości wysyłania skanów na adres e-mail.
Z wyroku wynika, że wadliwe doręczenie decyzji nie wprowadza jej do obrotu prawnego, organ więc pozostaje w stanie bezczynności. Wyrok jest nieprawomocny.
Sygnatura akt: II SAB/Wa 383/22
