Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Arkadiusz Turczyn: Pomoc rodzinie ze strony państwa
Państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny, a rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza wielodzietne i niepełne, mają prawo do szczególnej pomocy władz publicznych (art. 71 ust. 1 Konstytucji RP).
Matka przed i po urodzeniu dziecka ma prawo do szczególnej pomocy władz publicznych, którą określa ustawa (ust. 2 tego art). Pragmatyczne względy każą jednak zasygnalizować, że owo państwo to de facto inni obywatele, którzy to finansują ze świadczeń publicznoprawnych, choć wypada się zgodzić, że gdy owa pomoc ma charakter konstruktywny, wzmagający zdolności zaradcze takiej rodziny, to jak najbardziej godna jest realizacji.
Jak zauważono w judykaturze, posłużenie się w art. 71 ust. 1 zdanie drugie Konstytucji RP terminem „szczególny” należy odczytywać jako skierowany do władzy publicznej nakaz bardziej intensywnego wspomagania pewnej grupy podmiotów z uwagi na ich sytuację faktyczną. W takim kontekście ochrona ma oznaczać wyraźne podwyższenie standardu ochrony i pomocy, który ustrojodawca przyznaje wszystkim rodzicom i rodzinom. Z przepisu tego nie wynikają jednak konkretne instytucjonalne formy tej ochrony. Ustawodawca ma szeroką swobodę określania sposobów i środków, za pomocą których gwarantuje prawo ujęte w tej regulacji. Jeżeli określi te sposoby i formy ochrony, to związany jest wynikającym z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP nakazem równego traktowania adresatów prawa z art. 71 ust. 1 zdanie drugie Konstytucji RP (wyrok TK z 22 listopada 2016 r., SK 2/16, orzecznictwo TK dostępne na https://ipo.trybunal.gov.pl/ipo/Szukaj?cid=1).
Pozostało 84% artykułu
