Odpowiedź na to pytanie daje stanowisko Komitetu Standardów Rachunkowości (KSR) w sprawie niektórych zasad prowadzenia ksiąg rachunkowych (uchwała z 13 kwietnia 2010 r. nr 5/10).
[srodtytul]Dopuszczalne uproszczenia[/srodtytul]
Zgodnie z art. 9[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=C4D974F1FF1A718DEDF174AA6983D419?n=1&id=324433&wid=347265 ] ustawy o rachunkowości[/link] księgi rachunkowe prowadzi się w języku polskim i w walucie polskiej. KSR zauważył jednak, że księgami rachunkowymi – w myśl ustawy – są zbiory danych zawarte w systemie komputerowym (domyślnie systemie finansowo-księgowym, FK), a nie samo oprogramowanie. Słusznie zatem stwierdził, że jednostka nie ma obowiązku posiadania całego oprogramowania w języku polskim.
Takie stanowisko nadal może budzić pewne wątpliwości w praktyce. Czy to oznacza, że posiadanie oprogramowania wyłącznie w języku obcym może zostać uznane za nieprawidłowe w świetle prawa bilansowego?
Ponadto w stanowisku KSR przeczytać można, że wymóg stosowania języka polskiego przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych (stanowiących de facto zbiory danych) przy użyciu komputera obejmuje wyłącznie dane zawarte w systemie FK, w szczególności dane ustalone w sposób stały, takie jak nazwy kont, opisy rodzajów transakcji, poleceń księgowania itp., nazwy operacji gospodarczych czy też nazwy walut. Jest to istotna informacja.