MAK powołany został w 1992 r. przez państwa poradzieckie. Realnie jest częścią kremlowskiej struktury władzy, ale formalne usytuowanie daje mu pozycję niezależną od rządu. Symbolem tego jest fakt, że szefów komitetu chroni immunitet dyplomatyczny.
Na czele MAK od jego powstania stoi Tatiana Anodina – niegdyś żona radzieckiego ministra łączności, potem partnerka Jewgienija Primakowa, członka Biura Politycznego, oficera KGB, za Jelcyna premiera Rosji. Komitet nie tylko bada wypadki lotnicze, ale przede wszystkim certyfikuje wszystko związane z lotnictwem – samoloty, wyposażenie lotnisk. Działania MAK kilkakrotnie były w Rosji przedmiotem kontrowersji, m.in. w związku z podejmowaniem decyzji korzystnych dla jednego z przewoźników – należącej do syna Anodiny firmy Transaero. Jedna z nich spowodowała podjęcie przez Dumę w 2003 r. rezolucji zwracającej się do prezydenta Putina o likwidację MAK i zastąpienie go agencją rządową.
Putin tego nie zrobił. A przecież wydawałoby się, że istnienie MAK jest sprzeczne z jego polityką – wzmacnianiem bezpośredniej władzy Kremla i struktur mu podległych. To, że tak się nie stało, świadczy o sile więzów łączących otoczenie Putina z Komitetem. A także o tym, że MAK jest na tyle wobec Kremla spolegliwy, iż kierownictwo państwa nie odczuwa potrzeby zastąpienia go agendą rządową.
