Z tego artykułu dowiesz się:
- Jakie były najważniejsze działania Karola Nawrockiego w kontekście zastosowania prezydenckiego prawa weta?
- Jaka jest historyczna skuteczność wet polskich prezydentów w kontekście uchylania ustaw przez Sejm?
- Jakie różnice występują między poszczególnymi prezydentami Polski w zakresie liczby i skuteczności korzystania z weta?
- Jak wpływały polityczne kohabitacje prezydenta z rządem na częstotliwość weta?
- Jakie są przykłady ustaw, które były przedmiotem weta przez różnych prezydentów?
- Jak ocenia się skuteczność wet w kontekście wpływu na politykę wewnętrzną kraju?
Grudzień dobiegł końca, zatem niespodzianek na finiszu już nie będzie – obecny prezydent zamknął 2025 r. z okrągłymi dwudziestoma wetami na koncie. To rekord tempa, jeśli weźmiemy pod uwagę, że licznik bił przez niespełna pięć miesięcy (Nawrocki został zaprzysiężony 6 sierpnia). Ale jeśli zostawimy na boku okres korzystania z tej kluczowej prezydenckiej prerogatywy i popatrzymy na suche dane, przekonamy się, że palmę pierwszeństwa wciąż dzierży Aleksander Kwaśniewski.
Czytaj więcej
Karol Nawrocki sypie wetami, chcąc wykazać, że rządzą Polską ludzie niekompetentni i będący na ba...
Jakie ustawy zawetował Aleksander Kwaśniewski?
Wywodzący się z obozu lewicy polityk przez dwie kadencje swojej prezydentury (1995-2005) po weto sięgnął 35 razy (zarazem 1796 ustaw podpisał, a 27 skierował do Trybunału Konstytucyjnego), w tym 28 razy w okresie kohabitacji z centroprawicowym rządem sformułowanym przez ugrupowania Akcję Wyborczą Solidarność i Unię Wolności (Sejm III kadencji). Był to czas przeprowadzania wielu trudnych reform gospodarczych i społecznych, dlatego niektóre weta były szczególnie bolesne. Kwaśniewski odmówił m.in. podpisania ustawy o zmianie zasad waloryzacji emerytur mundurowych (1997 r.), nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (1999 r.), a także ustawy uwłaszczeniowej (2020 r.) czy reprywatyzacyjnej (2021 r.).
Zaledwie siedmiokrotnie zakwestionował natomiast ustawy w okresie sprawowania władzy przez lewicę (II i IV kadencja Sejmu). Co istotne (i świadczące o sile zaplecza politycznego Kwaśniewskiego), tylko trzy razy posłom udało się ponownie uchwalić zawetowane ustawy, mimo że konieczna do tego większość składu Sejmu została przez konstytucję z 1997 r. obniżona z 2/3 (wymaganych przez będącą wynikiem „okrągłostołowych” porozumień nowelę z 7 kwietnia 1989 r.) do 3/5.