Aby legalnie zatrudnić cudzoziemca, powinny być spełnione konkretne warunki. Musi on posiadać ważny dokument uprawniający go do pobytu na terytorium Polski wraz z odpowiednią podstawą pobytu (umożliwiającą podjęcie zatrudnienia). Firma powierzająca wykonywanie pracy cudzoziemcowi jest zobowiązana uzyskać dla niego zezwolenie na pracę (chyba że takie nie jest wymagane). Samo natomiast wykonywanie pracy nie może się odbywać na innych warunkach lub stanowisku niż określone w zezwoleniu. Jak orzekł bowiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 2 kwietnia 2009 r. (II SA/Wa 1677/08), w przypadku zezwoleń na pracę cudzoziemców najistotniejsze jest to, by ten, kto otrzymał stosowne zezwolenie (przyrzeczenie), wykonywał jedynie tę pracę, która została określona w tym zezwoleniu (przyrzeczeniu).
Jeśli więc cudzoziemiec nie posiada dokumentu uprawniającego go do pobytu lub posiada taki, który nie uprawnia go do podjęcia zatrudnienia (np. wiza turystyczna), zatrudnienie będzie nielegalne.
Nie ma jednego uniwersalnego
Przepisy prawa przewidują kilka rodzajów zezwoleń. Dla polskiego pracodawcy podstawowe znaczenie będzie mieć zezwolenie typu A – wydawane, gdy cudzoziemiec wykonuje pracę na terytorium Polski na podstawie umowy z podmiotem, którego siedziba lub miejsce zamieszkania albo oddział, zakład lub inna forma zorganizowanej działalności znajduje się na terytorium Polski.
Rzadziej stosowane jest zezwolenie typu B – dla cudzoziemca, który przebywa na terytorium Polski przez okres przekraczający łącznie sześć miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy w związku z pełnieniem funkcji w zarządzie osoby prawnej wpisanej do rejestru przedsiębiorców lub będącej spółką kapitałową w organizacji.
Pozostałe zezwolenia (C, D i E) mają znaczenie dla pracodawców zagranicznych.