Sąd Najwyższy uwzględnił kasację ws. kar za wstęp do Puszczy Białowieskiej

RPO uważa, że orzeczenia były rażąco naruszały przepisy art. 93 § 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Sąd bezpodstawnie przyjął, że okoliczności czynu i wina nie budzą wątpliwości, co doprowadziło do wydania wyroku nakazowego.  To naruszenie mogło mieć wpływ na treść wyroku.

SN uznał kasację Rzecznika za zasadną w stopniu oczywistym, uchylił zaskarżony wyrok i umorzył postępowanie w sprawie obwinionej o to, że nie będąc osobą uprawnioną, przechodziła przez las w miejscu, w którym jest to zabronione i nie opuściła lasu na żądanie osoby uprawnionej.

- Okoliczności niniejszej do oczywistych nie należały i budziły liczne wątpliwości. Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania wyjaśniającego nie można w sposób jednoznaczny ustalić, czy na terenie Nadleśnictwa Białowieża w dniu 3 sierpnia 2017 r. obowiązywał okresowy zakaz wstępu do lasu. Sformułowanie „do odwołania" użyte w zarządzeniu Nadleśniczego wskazuje, że zakaz miał obowiązywać przez czas nieoznaczony.   Tymczasem ustawa o lasach nie pozwala na wprowadzenie przez nadleśniczego takiego zakazu - zauważył SN.

Uzasadnione wątpliwości mogła też budzić społeczna szkodliwość przypisanego ukaranej czynu.

- Wymagało podjęcia głębszej refleksji czy zachowania obwinionej, polegające na braniu udziału w pokojowej akcji protestacyjnej przeciwko masowemu pozyskiwaniu drewna w Puszczy Białowieskiej, w kontekście również wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 17 kwietnia 2018 r. (C-441 /17), cechowało się szkodliwością społeczną w jakimkolwiek stopniu (art. 1 § 1 k.w.), nawet jeśli w tym czasie obowiązywał na terenie lasu zakaz przebywania w nim - stwierdził SN.