Jak bezpłatnie leczyć się w innym kraju UE

Aby skorzystać z planowego leczenia w innym kraju UE musimy być ubezpieczeni w Polsce, a także uzyskać zgodę prezesa NFZ na takie leczenie. Jeżeli staramy się o zabieg, który w Polsce w nie wykonywany - konieczna będzie zgoda ministra zdrowia.

Wydanie zgody oznacza, że NFZ zapłaci za nasze leczenie według stawek, które obowiązują w państwie leczenia.

[srodtytul]Kto może otrzymać zgodę [/srodtytul]

O zgodę na leczenie za granicą mogą ubiegać się pacjenci, którym lekarz zalecił leczenie lub badanie diagnostyczne, a w Polsce nie jest ono wykonywane. Również osoby, które oczekują na wykonanie konkretnego zabiegu (o ile czas oczekiwania może mieć negatywne konsekwencje dla życia i zdrowia) mogą starać się o przeprowadzenie go w innym państwie.

[ramka][b]Dziesięć kroków – jak wyjechać na bezpłatne leczenie za granicę[/b][/ramka]

[srodtytul]Krok pierwszy – wypełniamy wniosek[/srodtytul]

Podstawą do podjęcia leczenia za granicą jest złożenie [b]wniosku o przeprowadzenie leczenia lub badań diagnostycznych albo kontynuację leczenia lub badań diagnostycznych poza granicami kraju[/b].

Wniosek trzeba złożyć [b]do prezesa NFZ za pośrednictwem właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ[/b]. Dla pacjenta, który mieszka w Polsce, będzie to oddział właściwy ze względu na miejsce zamieszkania. Natomiast jeśli pacjent mieszka za granicą, to powinien złożyć wniosek w oddziale właściwym ze względu na miejsce pobytu. Formularz wniosku, który można poprać ze strony internetowej NFZ, składa się z trzech części. Część pierwszą, która zawiera dane pacjenta (imię, nazwisko, numer pesel, adres itd.) wypełnia pacjent lub inna uprawniona osoba (np. rodzic lub opiekun).

[srodtytul]Krok drugi – wniosek wypełnia lekarz specjalista[/srodtytul]

Drugą i trzecią część wniosku wypełnia lekarz specjalista we właściwej dziedzinie, który posiada tytuł naukowy profesora stopień naukowy doktora habilitowanego nauk medycznych.

Lekarz powinien we wniosku umieścić najważniejsze informacje związane ze stanem zdrowia pacjenta, czyli dotychczasowy przebieg choroby i przebyte leczenie, prawdopodobny dalszy przebieg choroby, proponowany zakres leczenia, oczekiwany czas na uzyskanie leczenia w Polsce, cel wyjazdu i sposób leczenia za granicą.

Jeśli uzna za konieczne, może także podać środek transportu jakim chory powinien zostać przewieziony do miejsca leczenia wraz z uzasadnieniem, a także potwierdzenie, że leczenie lub badania diagnostyczne nie może być przeprowadzone w Polsce, a udzielenie go jest niezbędne w celu ratowania życia lub poprawy stanu zdrowia oraz wskazanie terminu, w jakim leczenie powinno być przeprowadzone. Lekarz powinien także określić przewidywalny czas leczenia za granicą.

[srodtytul]Krok trzeci – przetłumaczenie wniosku[/srodtytul]

Przed złożeniem wypełnionego wniosku do oddziału wojewódzkiego powinniśmy pamiętać o przetłumaczeniu części wniosku na język obcy (odpowiednio IIIa, IIIb lub IIIc, przetłumaczoną przez tłumacza przysięgłego na język urzędowy państwa, w którym chcemy się leczyć lub na język angielski część II wniosku). Do wypełnionego wniosku załączamy także kopię dokumentacji medycznej.

[srodtytul]Krok czwarty – weryfikacja wniosku w oddziale wojewódzkim NFZ[/srodtytul]

Na tym etapie nasz wniosek zostaje poddany weryfikacji. Zostajemy wpisani na listę chorych oczekujących na dany zabieg w Polsce, a odział wojewódzki sprawdza czy dane świadczenie może być wykonane w Polsce.

Odział ma obowiązek bezzwłocznie przesłać wniosek do zagranicznej placówki, która sporządzi wstępny kosztorys leczenia.

[srodtytul]Krok piąty - wniosek u konsultanta wojewódzkiego[/srodtytul]

Konsultant ma dziesięć dni roboczych (w szczególnych przypadkach może je przedłużyć o jeszcze 5 dni) na wydanie opinii dotyczącej wniosku o leczenie za granicą.

Ocenia on czy leczenie może zostać przeprowadzone w Polsce odpowiednio szybko. Musi przy tym uwzględnić stan zdrowia pacjenta, a także prawdopodobny dalszy rozwój choroby. Ocenia zasadność leczenia za granicą i zatwierdza wskazaną lub wskazuje nową placówkę zagraniczną.

[srodtytul]Krok szósty - wniosek trafia do właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ[/srodtytul]

Zaopiniowany wniosek znów wraca do oddziału wojewódzkiego, który może wskazać inną zagraniczną placówkę – jeśli uzna, że skuteczniej przeprowadzi leczenie. Odział ma trzy dni robocze – po uzgodnieniu kosztów leczenia- na przekazanie dokumentów prezesowi NFZ.

[srodtytul]Krok siódmy - wniosek u prezess Narodowego Funduszu Zdrowia [/srodtytul]

[b]Prezes NFZ ma 5 dni roboczych na wydanie decyzji dotyczącej leczenia i pokrycia kosztów transportu[/b]. Może on również zasięgnąć opinii konsultanta krajowego w dziedzinie medycyny właściwej dla wnioskowanego leczenia lub badania diagnostycznego, który to w terminie dziesięciu dni roboczych od dnia otrzymania wniosku, dokona oceny zasadności wniosku.

Decyzję prezesa otrzyma pacjent (lub osoba, która wystąpiła z wnioskiem o leczenie), lekarz opiniujący oraz wojewódzki oddział NFZ.

[srodtytul]Krok ósmy – wydanie decyzji NFZ[/srodtytul]

W sytuacji gdy Narodowy Fundusz Zdrowia odmawia operacji w innym państwie, musi podać czas oczekiwania w Polsce.

Jeżeli prezes NFZ wyrazi zgodę na leczenie w innym państwie UE lub EFTA , to Oddział Wojewódzki NFZ ma dwa dni robocze na wypełnienie wniosku i poświadczenie go w 2 egzemplarzach. Odpowiednie zaświadczenie, czyli formularz E-112 musi przekazać osobie starającej się o leczenie.

[srodtytul]Krok dziewiąty – zabierz formularz E 112[/srodtytul]

Wyjeżdżając na leczenie do innego państwa członkowskiego UE musimy zabrać ze sobą oryginału formularza E-112 wraz z tłumaczeniem II części wniosku. Dokument ten jest niezwykle ważny i jeżeli zgubimy oryginał powinniśmy niezwłocznie skontaktować się z NFZ w celu uzyskania jego duplikatu.

[srodtytul]Krok dziesiąty – wypełnij też wniosek o zwrot kosztów leczenia[/srodtytul]

Możemy również ubiegać się o pokrycie kosztów podróży do miejsca leczenia .