Ustawa o oznaczeniach geograficznych produktów rolnych

Wcześniej w polskim prawodawstwie istniały trzy różne ustawy dotyczące oznaczeń geograficznych: ustawa z dnia 17 grudnia 2004 r. o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 224), ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. 2020 r. poz. 1891) oraz ustawa z dnia 18 października 2006 r. o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (Dz.U. 2020 r. poz. 1419). Ustawa ma również na celu uwzględnienie w polskim porządku prawnym przepisów prawa europejskiego. Prawo Unii Europejskiej nakłada na państwa członkowskie obowiązki dotyczące przeprowadzenia krajowej procedury oceny wniosków o rejestrację nazw produktów rolnych, środków spożywczych, win i napojów spirytusowych jako oznaczeń geograficznych oraz zapewnienia systemu kontroli prawidłowego stosowania zarejestrowanych nazw. Projekt ustawy wzmacnia i uzupełnia system kontroli i nadzoru nad stosowaniem oznaczeń geograficznych. Wynika to z potrzeby bardziej szczegółowego określenia obowiązków Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w zakresie nadzoru oraz powierzenia dokonywania kontroli zgodności, produktów rolnych i środków spożywczych, napojów spirytusowych i win z oznaczeniami geograficznymi, upoważnionym jednostkom certyfikującym.