Trybunał Konstytucyjny uznał, że nierówne potraktowanie osób, które przed 1 maja 2004 r. spełniały kryteria do przyznania zasiłku stałego, narusza konstytucyjną zasadę równości.
Ustawodawca zróżnicował grupę osób ubiegających się o zasiłek stały w zależności od tego, czy uzyskały ostateczną decyzję przed 1 maja 2004 r., czy też nie. Osoby, które miały taką ostateczną decyzję, otrzymają zasiłek stały za okres od złożenia wniosku w tej sprawie do 31 kwietnia 2004 r., a od tej daty do 31 sierpnia 2005 r. – zasiłek pielęgnacyjny (na podstawie art. 58 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych). Osoby, które wspomnianej decyzji nie uzyskały, nie dostaną ani zasiłku stałego, ani świadczeń pielęgnacyjnych. Uzyskanie świadczenia uzależnione było więc od sprawności organów administracji publicznej. Trybunał uznał, że wprowadzenie takiego zróżnicowania nie było uzasadnione i zaskarżony przepis naruszał konstytucyjną zasadę równości.
TK odpowiadał na pytanie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, czy art. 150 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej w zakresie, w jakim wyłącza zastosowanie art. 27 ust. 1 ustawy z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej do spraw wszczętych i niezakończonych przed 1 maja 2004 r., jest zgodny z art. 2, 30 oraz 32 konstytucji. Trybunał uznał, że zaskarżony przepis naruszył art. 2 i 32 konstytucji (sygn. P 28/06).
