Wynika to z najświeższej uchwały Sądu Najwyższego -Izby Pracy.
Takie protokoły przewiduje rozporządzenie ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej z 6 lutego 2004 r. (DzU nr 40, poz. 48). O wznowieniu postępowania mówi zaś art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Stanowi on, że prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu, jeżeli zostaną przedłożone nowe dowody lub okoliczności istniejące przed wydaniem decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość. Z kolei ust. 1a - i o ten przepis głównie tutaj chodziło -stanowi, że powyższą regułę stosuje się odpowiednio, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji okaże się, że przedłożone dowody nie dawały podstaw do ustalenia prawa do emerytury lub renty albo ich wysokości.
Taka właśnie była sytuacja w sprawie Ryszarda D., inspektora specjalności mechanicznej w kopalni Węgla Brunatnego Adamów. Był on zatrudniony na tym stanowisku od czerwca 1968 r. do lutego 2004 r. ZUS w lutym 2004 r. przyznał mu emeryturę górniczą, zaliczając te lata według przelicznika 1, 2. Po czterech miesiącach ZUS zwrócił się jednak do kopalni, by uzupełniła wniosek o protokół komisji weryfikacyjnej (dla pracowników dozoru i kierownictwa ruchu na odkrywce w kopalni siarki lub węgla brunatnego oraz w kopalniach otworowych siarki). Ta jednak odmówiła określenia czasu pracy Ryszarda D. na odkrywce, gdyż prowadzono tam tylko ewidencję czasu efektywnie przepracowanego na odkrywce (za to przysługiwał wskaźnik 1,5), nie ewidencjonowano zaś dozoru - co uprawniało do wskaźnika 1,2. W tej sytuacji ZUS zmniejszył wysokość emerytury, nie uwzględniając właśnie wskaźnika 1,2.
Sąd Okręgowy utrzymał tę decyzję, Sąd Apelacyjny natomiast powziął wątpliwość i skierował do SN pytanie, czy protokół dotyczący okresów zaliczanych w wymiarze 1,5 (podczas ustalania prawa do emerytury górniczej) może stanowić przesłankę do wznowienia postępowania w celu ponownego ustalenia jej wysokości - na podstawie art. 114 ust. 1a. Sąd Najwyższy odpowiedział, że nie (sygn. II UZP3/07).
