Do drugiego filara dobrowolnie przystępowały osoby urodzone w latach 1949 – 1968. Kto się na to zdecydował, ten zdawał się wyłącznie na nowy system. Kiedy zainteresowani uświadomili sobie, że np. nie nabędą prawa do wcześniejszej emerytury, to próbowali się z OFE wycofać. Towarzystwa emerytalne nie godziły się na to. Ubezpieczeni dowodzili więc, że zawarli umowy pod wpływem istotnego błędu (art. 84 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=0052AC9A90EDF9F7885019F72E7705C8?id=70928]kodeksu cywilnego[/link]).
[srodtytul]Łatwo odejść[/srodtytul]
W końcu możliwość wystąpienia z OFE została uregulowana. Najpierw (21 lutego 2007 r.) wprowadzono ją w art. art. 46, 50, 50a, 50e [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=E443D43AA7C5469E0C364D5D3FBE0CB9?id=324468]ustawy o emeryturach i rentach z FUS[/link], a także w art. 88 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=52A1659EFEE0ED45BAD77B98ED72B04E?id=182007]Karty nauczyciela[/link]. Dzięki temu zainteresowani mogli łatwo zrezygnować z OFE, aby wziąć wcześniejszą emeryturę. Następnie 1 stycznia 2009 r. możliwość rezygnacji z funduszu pojawiła się w art. 184 ustawy emerytalnej w odniesieniu do wcześniejszych emerytur za pracę w szczególnych warunkach lub charakterze.
Wreszcie, 5 lutego – w art. 183 ustawy emerytalnej. Ten przepis dotyczy osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r., które w latach 2009 – 2013 będą przechodzić na emerytury w powszechnym wieku emerytalnym. W praktyce chodzi o kobiety kończące w tym czasie 60 lat. Jeśli wystąpią z OFE (lub jeśli nigdy w nim nie były), ich emerytury będą częściowo policzone według dotychczasowych zasad, a częściowo po nowemu (dostaną tak zwane emerytury mieszane).
Odejść z OFE można dopiero w chwili przechodzenia na świadczenie.
