Jak gminy wspierają firmy lokalne

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=5588E08D14D638E78FDE6D683C907DA3?id=182297]Ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity DzU z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zm.)[/link] przyznaje radzie gminy uprawnienie do różnicowania stawek podatku od nieruchomości (art. 5 ust. 2 – 4) oraz od środków transportowych (art. 10 ust. 2). Rada posiada także kompetencję do ustalania wysokości lokalnych opłat: targowej, miejscowej, uzdrowiskowej czy od posiadania psów (art. 19 pkt 1).

[srodtytul]Wiek budynku i samochodu[/srodtytul]

W przypadku podatku od nieruchomości różnicowanie stawek może następować na podstawie różnych kryteriów. Przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wymieniają wśród nich takie jak: lokalizacja, rodzaj prowadzonej działalności, rodzaj zabudowy, przeznaczenie i sposób wykorzystania gruntu, stan techniczny budynków oraz ich wiek.

Z kolei kryteriami stosowanymi przy różnicowaniu wysokości stawek podatkowych od środków transportowych mogą być: wpływ określonego pojazdu na środowisko naturalne, rok produkcji czy też liczba miejsc do siedzenia (autobusy).

Pamiętać również należy, że jeżeli uchwała rady gminy przewiduje udzielenie pomocy publicznej poprzez obniżenie stawek podatków czy opłat, pomoc ta jest udzielana jako de minimis.

Pomoc de minimis jest szczególnym rodzajem pomocy publicznej. Jest to wsparcie udzielane przedsiębiorcom, które nie wymaga notyfikacji Komisji Europejskiej.

[srodtytul]Część systemu[/srodtytul]

Z tego rodzaju pomocą nie będziemy jednak mieli do czynienia, jeśli obniżenie stawki podatkowej stanowi element lokalnego systemu podatkowego i nie jest ukierunkowane na konkretną działalność gospodarczą. Jako przykład takiego zwolnienia podać można obniżenie stawki podatku od środków transportowych dla pojazdów zaopatrzonych w katalizator, instalację gazową. Celem takiego obniżenia stawek jest bowiem ochrona środowiska, a nie wspieranie działalności konkretnych przedsiębiorców. Jak wyjaśnia prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, za pomoc de minimis może być uznane np. różnicowanie stawek podatkowych ze względu na rok produkcji pojazdu czy liczbę miejsc do siedzenia. Tak będzie zwłaszcza w gminach małych, w których liczba podatników i zakres ich działalności jest dokładnie znany organom podatkowym gminy. Obniżenie stawki podatku od pojazdów wyprodukowanych w określonym przedziale czasu czy o określonej liczbie miejsc może być bowiem ukierunkowane na wsparcie określonych przedsiębiorców.

[srodtytul]Obliczanie wartości[/srodtytul]

Jeżeli określone zróżnicowanie stawek podatkowych zostanie uznane przez organ stanowiący gminy za pomoc de minimis, to uchwała w tej sprawie powinna zostać opracowana zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 traktatu do pomocy de minimis ([link=http://www.rp.pl/aktyprawne/eurlex/ojl.spr?id=213071]DzUrz UE L nr 379, z 12 grudnia 2006 r.[/link]).

Organ udzielający pomocy jest również obowiązany przestrzegać pozostałych zasad jej udzielania. W szczególności powinien wydać przedsiębiorcy zaświadczenie, o którym mowa w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=0E7350C54C433D75A17CE83D687DA51F?id=185187]rozporządzeniu z 20 marca 2007 r. w sprawie zaświadczeń o pomocy de minimis i pomocy w rolnictwie lub rybołówstwie (DzU nr 53, poz. 354)[/link]. Należy w nim określić wartość udzielonej pomocy brutto wyrażoną w złotych oraz w euro. Jak ją obliczyć? To proste. Stanowi ją różnica pomiędzy stawką podstawową dla działalności gospodarczej a stawką preferencyjną. Pamiętać również należy, że przed udzieleniem pomocy w tej formie należy badać wielkość otrzymanej przez przedsiębiorcę pomocy de minimis za okres ostatnich trzech lat.