Szef ustalił z pracownikiem pochodzącym ze Słowacji, że będzie mu wypłacał wynagrodzenie w euro. Czy w ogóle można w Polsce rozliczać się z pracownikami w innej walucie niż polski złoty? Jak prawidłowo wyliczyć składki ZUS i podatek od tej pensji? – pyta czytelniczka.
Obecnie nie ma przepisu, który zabraniałby tego typu praktyki. W 2009 r. uchwalono zmiany w ustawie – Prawo dewizowe (DzU z 2002 r. nr 141, poz. 1178 ze zm.) oraz w kodeksie cywilnym. Od 24 stycznia 2009 r. strony mogą ustalić przewidywaną zapłatę w walucie innej niż polski złoty. Przepis ten de facto zniósł obowiązek dewizowy i wprowadził możliwość rozliczania się między kontrahentami w innej walucie niż obowiązująca na terytorium Polski.
Wolność wyboru
Taką możliwość mają również strony stosunku pracy, mimo że kodeks pracy nie zawiera regulacji dotyczącej waluty, w jakiej należy wypłacać wynagrodzenie. W tym zakresie należy jednak stosować – na podstawie art. 300 k.p. – kodeks cywilny, który traktuje się uzupełniająco do przepisów prawa pracy. W ten sposób furtka do rozliczeń w innych walutach jest otwarta również w zakresie wynagrodzenia za pracę.
Jaki kurs
Aby prawidłowo wyliczyć należności publicznoprawne od pensji w euro, należy zastosować przepisy ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2012 r., poz. 361 ze zm.). Wprowadza ona zasadę przewalutowania. W art. 11a mówi, że wynagrodzenie ustalone w walucie obcej przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Ten przepis jest podstawą prawidłowego ustalenia podstawy wymiaru składek, zgodnie z § 4 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (DzU nr 161, poz. 1106 ze zm.).
W praktyce wynagrodzenie wypłacone w obcej walucie można rozliczać według jednego z dwóch wariantów.
