Dyrektor Izby Celnej w Białej Podlaskiej utrzymał w mocy decyzje naczelnika Urzędu Celnego w Lublinie o nałożeniu na przedsiębiorcę m.in.3 tys. zł kary za brak opłaty drogowej. Oparł się na wynikach kontroli drogowej, podczas której stwierdzono, że kierowca okazał wprawdzie odcinek kontrolny rocznej karty opłaty, ale nie miał winiety samoprzylepnej, która powinna być umieszczona trwale wewnątrz pojazdu w prawym dolnym rogu przedniej szyby.
Dyrektor uzasadnił, że w świetle [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=D968E069CC8B6AC4B1D6A0CDA5B3E4E0?id=314013]rozporządzenia ministra transportu z 8 sierpnia 2006 r. w sprawie opłat za przejazd po drogach krajowych[/link] okazanie przez kierowcę samego odcinka kontrolnego karty opłaty nie stanowi dowodu uiszczenia kwoty, o której mowa w art. 42 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=443A1034ECD7149CE3D3791BDE521D1C?id=232414]ustawy o transporcie drogowym[/link]. Zdaniem dyrektora UC skutek prawny uiszczenia opłaty drogowej następuje bowiem nie przez sam fakt wykupienia karty opłaty drogowej, ale dopiero przez jej wypełnienie i używanie w sposób przewidziany prawem. [b] Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie (sygn. III SA/Lu 183/09)[/b] uznał, że nałożenie kary za brak opłaty drogowej w tym wypadku było bezprawne, bo spółka wykonała ciążący na niej obowiązek wynikający z art. 42 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym.
W myśl pkt 4.1 załącznika do tej ustawy karę nakłada się za wykonywanie przewozu drogowego bez uiszczenia wymaganej opłaty za przejazd po drogach krajowych. Skoro zdaniem sądu ustawa o transporcie drogowym używa zwrotu "bez uiszczenia wymaganej opłaty", to jeśli ją uiszczono – co organ sam przyznaje w wydanej decyzji – nie można nałożyć kary pieniężnej na przedsiębiorcę.
Faktem jest, że w dniu kontroli winieta nie była umieszczona [b]wewnątrz pojazdu, w prawym dolnym rogu przedniej szyby pojazdu. Ustawa o transporcie drogowym nie wprowadza jednak kary pieniężnej za nieumieszczenie winiety w pojeździe w opisany sposób.[/b] W tej sytuacji nałożenie sankcji na spółkę nie miało oparcia w przepisach ustawy o transporcie drogowym.
Sąd podniósł także, że § 3 wspomnianego rozporządzenia ministra transportu (na który powoływał się organ) wydany został przez ministra z przekroczeniem upoważnienia ustawowego i jest sprzeczny z zasadą państwa prawnego wyrażoną w art. 2 Konstytucji RP).
