Żądając zabezpieczenia licz się z przegraną

Jest to zabezpieczenie powództwa. [b]Sąd Najwyższy (sygn. V CSK 293/09)[/b] stwierdził, że gdy powód nie wygra sprawy, ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone jego wykonaniem przewidzianą w art. 746 § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=462CD8D478F4A09779788A50896AD36A?id=70930]kodeksu postępowania cywilnego[/link].

[srodtytul]Spór między konkurentami[/srodtytul]

Sprawa dotyczy sporu między wydawcami czasopism z krzyżówkami zawierających w tytule cyfry i cyfry połączone ze słowem "panoramiczne" lub "krzyżówek".

Jeden z nich to oficyna Technopol sp. z o. o., która zarejestrowała w Urzędzie Patentowym ponad setkę znaków towarowych graficznych w postaci napisów: cyfry arabskiej "100" i jej wielokrotności (200, 300 itd.) umieszczonej nad oznaczeniem słownym "Panoramicznych" lub "Panoram" i kolorowego boku, np. "100 Panoramicznych" "200 Panoramicznych".

Drugi z adwersarzy to Roman O., który wydaje czasopisma z krzyżówkami pod takimi tytułami, jak np. "222 Panoramiczne", "333 Panoramiczne", "500 Krzyżówek", "300 Krzyżówek z Uśmiechem","300 Krzyżówek Panorama Rozrywki".

Roman O. wystąpił do sądu przeciwko spółce o ochronę jego praw do tych tytułów, a spółka wytoczyła przeciwko niemu powództwo wzajemne. Powołując się na art. 10 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=59FF617E6038C10BC8C448CC6EBECA9A?id=170546]ustawy z 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji[/link], domagała się zakazania Romanowi O. czynów nieuczciwej konkurencji polegających na naruszaniu jej praw do znaków towarowych przez wprowadzanie do obrotu czasopism krzyżówkowych oznaczonych w sposób wywołujący u klientów błędne przekonanie co do pochodzenia towarów.

Spółka ta postanowiła jednocześnie skorzystać z możliwości zabezpieczenia tego powództwa przewidzianej w art. 730 k.p.c. Domagała się wydania konkurentowi, tytułem zabezpieczenia, zakazu zbywania oraz wprowadzania do obrotu w inny sposób jego czasopism z dotychczasowymi oznaczeniami i "kolorowym bokiem", chronionymi jako jej znak towarowy.

Sąd postanowieniem z marca 2000 r. taki nakaz wydał. Sprawa zakończyła się w 2005 r. przed sądem II instancji prawomocnym oddaleniem tak zabezpieczonego powództwa spółki.

[srodtytul]67 mln zł jako odszkodowanie[/srodtytul]

Po tym wyroku Roman O., powołując się na art. 746 k.p.c., wystąpił przeciwko Technopolowi o odszkodowanie za szkodę wyrządzoną wykonaniem tego zabezpieczenia. Domagał się przed sądem z tego tytułu ponad 67 mln zł.

Twierdził, że wskutek zakazu wynikającego z tego postanowienia nie mógł wprowadzić na rynek nowych tytułów krzyżówkowych. Poniósł wydatki na wyprodukowanie czasopism, których nie mógł skierować do dystrybucji, a także koszty utrzymania pracowników w czasie obowiązywania tego postanowienia.

Sąd I instancji oddalił żądanie Romana O. w całości, a sąd II instancji zaakceptował ten wyrok.

[srodtytul]Zakaz lekceważony[/srodtytul]

Roman O. przegrał także przed Sądem Najwyższym, choć ten potwierdził nie tylko to, że strona, która poniosła szkodę wskutek wykonania zabezpieczenia, ma prawo do odszkodowania, bo to wynika z samego art. 746 k.p.c., ale także że odpowiedzialność ta jest niezależna od winy tego, kto żądał zabezpieczenia.

Potwierdził również uprawnienia sądu rozpatrującego taką sprawę do dokonania wykładni postanowienia o zabezpieczeniu. Sąd ją rozpatrujący może również wystąpić, na podstawie art. 352 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=E8D90E1B875AB0C6264ACAD26CE3F097?id=70928]kodeksu cywilnego[/link], o wyjaśnienie wątpliwości co do jego treści do sądu, który wydał to postanowienie.

O przegranej Romana O., w tym oddalaniu jego skargi kasacyjnej, zadecydowała przede wszystkim ocena, że nie wykonał on postanowienia o zabezpieczeniu. Zakaz zawarty w tym postanowieniu obejmował nie tylko, jak twierdził Roman O., tytuły w rozumieniu prawa prasowego. Objęte nim były wszelkie oznaczenia z użyciem cyfr i cyfr połączonych ze słowem "panoramiczne" lub słowem "krzyżówek". Przemawiały za tym – w ocenie SN – zwłaszcza okoliczności udzielenia spółce zabezpieczenia, tzn. to, że domagała się ona zakazu wprowadzania do obrotu czasopism oznaczonych w sposób wywołujący u klientów błędne przekonanie o pochodzeniu towarów.

Byłoby więc całkowicie niezrozumiałe – tłumaczy SN – gdyby zabezpieczenie obejmowało tylko zarejestrowane tytuły, bez zamieszczanych w miejscu, w którym zwyczajowo umieszcza się tytuł, oznaczeń niezarejestrowanych jako tytuły. Jest bezsporne, że zarówno przed udzieleniem zabezpieczenia, jak i po nim Roman O. wydawał czasopisma opatrzone takimi właśnie oznaczeniami.