[b]Wynika tak z wyroku WSA w Białymstoku z 16 grudnia 2009 r. (I SA/Bk 493/09).[/b]
Naczelnik urzędu celnego nałożył na kontrolowaną firmę karę porządkową za nieokazanie przedmiotu oględzin, ksiąg podatkowych i dokumentów źródłowych. Nie godząc się z takim rozstrzygnięciem, spółka wniosła skargę do sądu.
Rozpoznając ją, skład orzekający wskazał jako podstawę prawną art. 262 § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?n=1&id=176376&wid=328885]ordynacji podatkowej[/link], twierdząc, że odmowa przedłożenia dokumentów mieści się w treści pkt 2. Przepis ten ma na celu zdyscyplinowanie uczestników postępowania podatkowego, aby przebiegało ono sprawnie i kończyło się konkretnym rozstrzygnięciem w przewidzianym prawem terminie.
Zakres przedmiotowy stosowania pieniężnych kar porządkowych jest określony szczegółowo i jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że nie jest dopuszczalne karanie karą porządkową innych zachowań.
W opinii sądu [b]organ podatkowy nie miał jakichkolwiek podstaw do nałożenia kary porządkowej za nieokazanie przedmiotu oględzin. W drodze oględzin tej dokumentacji organ nie mógłby dokonać ustaleń co do treści zawartych w tych dokumentach. Dowód z dokumentu należy bowiem odróżnić od dowodu z oględzin dokumentu.[/b]
