Jaki czas na wznowienie po wyroku Trybunału

Jeśli TK odroczył wejście w życie swojego werdyktu, to miesięczny termin na wniesienie skargi przewidziany w art. 145a [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=133093]kodeksu postępowania administracyjnego[/link] liczy się od dnia, w którym przepis zakwestionowany przez TK utracił moc.

[b]Potwierdził to Wojewódzki Sąd Administracyjny w swym postanowieniu (sygn. II SA/Wa 526/08)[/b].

[srodtytul]Inspektor odmawia [/srodtytul]

Chodziło o decyzję głównego inspektora ochrony danych osobowych w sprawie skargi Romana P. na spółkę z o.o. Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej. Mężczyzna po zakończeniu korzystania z usług tego ZOZ zwrócił się o wydanie mu w oryginale dokumentacji medycznej dotyczącej jego i jego rodziny. Argumentował, że teraz będzie ona potrzebna tylko im. Zakład odmówił i udostępnił mu tylko kopie dokumentów. Powołał się na rozporządzenie ministra zdrowia z 2001 r. w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania zobowiązujące ZOZ do przetrzymywania tej dokumentacji przez lat 20. W skardze do GIODO Roman P. przekonywał, że przepis ten prowadzi do naruszenia tajemnicy lekarskiej i jest sprzeczny z dyrektywą wspólnotową.

GIODO nie zgodził się z nim. Powołał się na art. 27 ust. 2 [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=166335]ustawy o ochronie danych osobowych[/link] dopuszczający przetwarzanie danych o stanie zdrowia, jeżeli przepis szczególny innej ustawy zezwala na to bez zgody osoby, której dane dotyczą, i stwarza pełne gwarancje ochrony. Takie przepisy zawarte są w [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=278085]ustawach z 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty[/link] oraz z 1991 r. [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=184739]o zakładach opieki zdrowotnej[/link] i wydanym z upoważnienia tej ustawy rozporządzeniu z 2001 r.

[srodtytul]Upoważnienie niezgodne z konstytucją[/srodtytul]

Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę Romana P. W ocenie WSA art. 18 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej przesądza, że [b]dokumentacja medyczna dotycząca aktualnych i byłych pacjentów powinna być przechowywana również po zakończeniu leczenia.[/b] Inaczej nie można by jej udostępniać organom określonym w tym przepisie, m.in. prokuraturze, sądom i samorządowi lekarskiemu.

Regulacje te, a także przepisy ustawy z 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej zawierające upoważnienie do uregulowania kwestii, o których mowa w tytule wspomnianego rozporządzenia, zostały uznane przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodne z art. 92 ust. 1 [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=77990]konstytucji[/link] (wyrok z 28 listopada 2005 r.). Art. 92 ust. 1 określa warunki, jakie musi spełniać upoważnienie ustawowe do wydania przepisów wykonawczych.

Zasadniczo orzeczenie TK wchodzi w życie z dniem jego ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Jednakże w tym wypadku Trybunał skorzystał z przewidzianej w art. 190 ust. 3 konstytucji możliwości innego określania utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego i wyznaczył go na 31 maja 2006 r.

Orzeczenie TK o niezgodności aktu normatywnego z konstytucją jest – w myśl jej art. 190 ust. 4 – podstawą do uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia opartego na niekonstytucyjnym przepisie na zasadach i w trybie określonych w regulacjach właściwych dla danego postępowania. Należy do nich również wspomniany art. 145a k.p.a.

[srodtytul]Przywracanie terminu nie było potrzebne [/srodtytul]

Roman P. skargę o wznowienie postępowania zakończonego wydaniem decyzji opartej na przepisie zakwestionowanym w wyroku TK z 28 listopada 2005 r. wniósł do GIODO 6 czerwca 2006 r. Jednocześnie „z ostrożności procesowej” złożył również wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia, gdyby w ocenie organu ją rozpatrującego uchybił temu terminowi.

Otrzymał decyzję odmawiającą przywrócenia. Główny inspektor uznał, że termin ten minął w ciągu miesiąca od ogłoszenia wyroku TK w Dzienniku Ustaw (tj. od 7 grudnia 2005 r.), że Roman P. o tym wiedział i nie ma podstaw do uwzględniania jego wniosku. W tym stanie rzeczy GIDO pozostawił skargę o wznowienie bez merytorycznego rozpatrzenia.

Roman P. w skardze do WSA zakwestionował odmowę przywrócenia terminu. W rezultacie WSA uchylił zarówno zaskarżone postanowienie GIODO, jak i postanowienie je poprzedzające.

Sędzia Jacek Fronczak stwierdził, [b]że w sytuacji, w której Trybunał na podstawie art. 190 § 3 konstytucji odroczył wejście w życie swojego wyroku, miesięczny termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania przewidziany w art. 145a § 21 k.p.a. liczy się od dnia utraty mocy obowiązującej wyroku.[/b] Tak więc wniosek o wznowienie Roman R. złożył w terminie. Główny inspektor musi zatem rozpatrzyć ten wniosek co do meritum.

Rozstrzygnięcie może być interesujące. Po orzeczeniu Trybunału rozporządzenie z 2001 r. utraciło moc wskutek odpadnięcia podstawy prawnej jego wydania (art. 18 ust. 6 ustawy z 1991 r.). Jednakże zawarty w niej przepis zobowiązujący ZOZ do przechowywania dokumentacji medycznej (w oryginale) przez 20 lat został wpisany do art. 18 ust. 4f ustawy o 1991 r.

[ramka][b]Dokumentacja w oryginale w ZOZ[/b]