O status kombatanta z tytułu służenia w Armii Krajowej walczy od kilku lat 80-letni Mieczysław G. z Zamościa. Twierdzi, że działał w konspiracji w latach 1942 – 1944, a w marcu 1944 r. został zaprzysiężony do AK i otrzymał pseudonim. Pełnił funkcję łącznika, wozaka i gońca. Na dowód przedstawia oświadczenia świadków.
Kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił mu przyznania uprawnień kombatanckich, uzasadniając, że w 1944 r. miał on zaledwie 15 lat, a w tak młodym wieku zaprzysiężenie do organizacji nie było możliwe. W AK obowiązywała bowiem instrukcja gen. Kazimierza Sosnkowskiego z 4 grudnia 1939 r., z której wynikało, że członkiem AK może być każdy Polak, poczynając od 17 lat. Granicę tego wieku obniżono następnie do lat 16. Z ustaleń organu wynika, że w AK byli zaprzysiężeni dwaj bracia Mieczysława G., on zaś pełnił jedynie funkcje pomocnicze, np. roznosił meldunki, co nie stanowiło służby w szeregach armii i nie może być podstawą przyznania uprawnień kombatanckich.
W skardze Mieczysław G. zakwestionował to stanowisko. Wskazywał, że razem z nim w AK zostali zaprzysiężeni jego trzej rówieśnicy, którym zostały z tego tytułu przyznane uprawnienia kombatanckie. Zarzucił organowi, że w postępowaniu nie uwzględnił świadków, o których on zawnioskował.
[b]Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie[/b] podzielił zarzuty skargi, uznając, że organ naruszył wiele przepisów [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=C4184DC9253B2D3FC97A1F727828437F?id=133093]kodeksu postępowania administracyjnego[/link] (art. 7, art. 77, 107 § 1). Wydając zaskarżoną decyzję – wbrew obowiązkom – nie odniósł się szczegółowo w jej uzasadnieniu do wszystkich dowodów zebranych w sprawie, błędnie opierając się na założeniu, że osoby poniżej 16. roku życia nie mogły być zaprzysiężone do AK, dlatego uprawnienia kombatanckie im nie przysługują. [b]Samo kryterium wieku nie jest bowiem wystarczające do przyjęcia, że skarżący nie pełnił służby w Armii Krajowej.[/b]
Sąd przywołał wyrok NSA z 23 stycznia 2009 r., z którego wynika, że „generalne odwoływanie się do instrukcji gen. Sosnkowskiego, jeśli chodzi o kryterium wieku, nie jest wystarczającą podstawą do odmowy uznania danej działalności za kombatancką. W każdym przypadku wiek osoby ubiegającej się o status kombatanta winien być indywidualnie rozważany, z uwzględnieniem wszechstronnej oceny rodzaju oraz miejsca i czasu działalności, świadczących łącznie o dojrzałości tej osoby, a w konsekwencji o możliwości pełnienia służby w polskich podziemnych formacjach i organizacjach”.
