WSA stwierdził, że skarga nie jest zasadna.
Przypomniał, że zgodnie z ustawą o podatku rolnym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych w celu prowadzenia działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.
Podstawę opodatkowania podatkiem rolnym stanowi dla gruntów gospodarstw rolnych liczba hektarów przeliczeniowych ustalana na podstawie powierzchni, rodzajów i klas użytków rolnych wynikających z ewidencji gruntów i budynków oraz zaliczenia do okręgu podatkowego, a dla pozostałych gruntów – liczba hektarów wynikająca z ewidencji gruntów i budynków. Rodzajami użytków rolnych są grunty orne oraz łąki i pastwiska.
Podstawę wymiaru podatków stanowią zatem dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków.
Zdaniem sądu organy podatkowe prawidłowo uznały, że grunty podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym, skoro zarówno grunty orne, jak i użytki rolne zabudowane stanowią użytki rolne.
Sąd zauważył też, że z akt sprawy wynika, że organ pierwszej instancji nie doręczył decyzji M.G. Tymczasem jeżeli zgodnie z ustawami podatkowymi podatnicy ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe, a zobowiązania te powstają przez doręczenie decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania, odpowiedzialnymi solidarnie są podatnicy, którym doręczono decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego.
