Czy będzie rekompensata za zmarnowany urlop

Sąd Najwyższy ma wyjaśnić, czy rekompensata należy się także za szkodę niematerialną w postaci „zmarnowanego urlopu”.

Zwrócił się o to sąd II instancji rozpatrujący apelację od wyroku odmawiającego Annie M. i Szymonowi S. rekompensaty za taką szkodę.

[srodtytul]Pokój w piwnicy[/srodtytul]

Anna M. i Szymon S. wykupili udział w imprezie turystycznej organizowanej przez biuro podróży Izabeli i Sylwestra S. Był to tygodniowy (od 2 do 9 października 2007 r.) pobyt w Sharm El Sheikh w Egipcie. Zgodnie z umową uczestnicy tej imprezy mieli mieszkać w hotelu Palmyra Resort, mającym według standardu egipskiego cztery gwiazdki, w pokoju dwuosobowym z pełnym wyżywieniem. Umowa gwarantowała opiekę polskojęzycznego rezydenta.

Narzeczeni zapłacili za udział w wycieczce po 1890 zł od osoby. Do hotelu dotarli w terminie, ale okazało się, że nie ma dla nich miejsca. Nie mogli też się porozumieć z polskim rezydentem. Po dłuższym oczekiwaniu egipski opiekun przewiózł ich swym samochodem do innego hotelu. Zakwaterowano ich w budynku przeznaczonym dla obsługi hotelowej. Pokój znajdował się w piwnicy z widokiem na skarpę hotelową. Był brudny, zagrzybiony. Pościel nie była zmieniona.

Następnego dnia przeniesiono ich do innego pokoju, o właściwym standardzie. Okazało się jednak, że w tym samym pokoju zakwaterowano polskie małżeństwo, dla którego była to podróż poślubna. Pokój miał jedno łóżko, dostawkę i kanapę. Dopiero 6 października otrzymali pokój dwuosobowy.

[srodtytul]Firma się uchyla[/srodtytul]

Po przyjeździe złożyli pisemną reklamację w biurze podróży i zażądali rekompensaty pieniężnej. Wobec odmowy wystąpili przeciwko właścicielom biura do sądu. Domagali się odszkodowania równego 2/3 ceny wycieczki (po 1260 zł) oraz po 3500 zł jako zadośćuczynienie za naruszenia ich dobra osobistego, które określili jako prawo do pełnej satysfakcji z zakupionej imprezy.

Sąd I instancji zasądził na ich rzecz, tytułem odszkodowania za nienależyte wykonanie umowy przez biuro, tylko po 945 zł (połowa ceny wycieczki). Jako podstawę wskazał art. 11a i art. 16a [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=E9155CFA2FC7F6AB51F97E28766FF97A?id=175244]ustawy z 1997 r. o usługach turystycznych[/link]. W myśl pierwszego z tych przepisów organizator turystki odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych, chyba że powodem tego było wyłącznie: działanie lub zaniechanie klienta; działanie lub zaniechanie osób trzecich nieuczestniczących w wykonaniu usług przewidzianych w umowie, gdy działań tych lub zaniechań nie można było przewidzieć ani uniknąć; jeśli powodem była siła wyższa.

Z art. 16a płynie dla organizatora obowiązek świadczenia zastępczego w razie niewykonania istotnej części programu. Jeśli jakość tego świadczenia jest niższa od umówionej usługi, klient może żądać odpowiedniego obniżenia ceny.

[srodtytul]Sąd ma wątpliwości[/srodtytul]