W świetle art. 39 Konstytucji prawo łaski stosuje się do wszystkich wyroków z wyłączeniem orzeczeń wydanych przez Trybunał Stanu. Sporne jest, czy Konstytucja obejmuje abolicję, przez co rozumie się zastosowanie prawa łaski także na korzyść osoby, wobec której toczy się jeszcze postępowanie karne (abolicja). Podzielam stanowisko tych przedstawicieli doktryny, którzy podkreślają, że treść Konstytucji przemawia za wąskim pojmowaniem prawa łaski i nie obejmuje tzw. abolicji, której to prerogatywy nie da się pogodzić z zasadą lege no sunt distinguente. Ponadto dokumentacja prac Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego dowodzi, że członkowie tej komisji nie zastanawiali się nawet nad przyznaniem Prezydentowi takiej dodatkowej prerogatywy. [Por. P. Jabłońska, Glosa do wyroku T.K. z 17 lipca 2018 r., K 9/17. Glosatorka podkreśla trafnie, że koncepcja przyjmująca abolicję indywidualną narusza m.in. zakaz rozszerzającej wykładni Konstytucji wynikający z art. 7 Konstytucji].