Tuskowi żal kandelabrów

No tak, ale tworzenie koalicji rządzącej jest czaso- i energochłonne. Na poważnie rozmawiać o tym można dopiero po wyborach (chyba że ich wynik można wcześniej z wielkim prawdopodobieństwem przewidzieć, ale trudno zakładać że będzie to przypadek roku 2011). W dodatku zdolność koalicyjna Jarosława Kaczyńskiego nie jest wprawdzie, jak uważa wielu, zerowa, ale na skutek wielu czynników (odrzucanie PiS-u przez establishment, agresywna retoryka samego lidera tej partii) jest znacząco mniejsza niż wszystkich innych uczestników gry politycznej. W tej sytuacji założenie, że Kaczyński zdoła utworzyć „koalicję przed koalicją", czyli doprowadzić do sytuacji, że koalicja powstanie przed formalnym powierzeniem mu premierowskiej misji, oznacza postawienie przed nim warunku nie do wykonania. Czyli w istocie zapowiedź, że prezydent stworzeniu rządu przez (być może) lidera zwycięskiej partii będzie przeciwdziałał.

— Pamiętam, i powiedziałem to prezydentowi Komorowskiemu, że kiedy prezydentem był Lech Kaczyński, kiedy Platforma wygrała wybory, a ja byłem jej przewodniczącym, to prezydent Kaczyński nie kwestionował tego dość świeżego obyczaju (że szef zwycięskiej partii zostaje premierem -przyp. red). Wiem, że nie było to łatwe i proste, też dla ówczesnego prezydenta, ale raczej starał utrwalić się ten obyczaj – mówił wcześniej Tusk. Dodał też, że wszystko zależy od „smaku, wyczucia obyczaju, tego, co wypada, a co nie wypada, w jaki sposób korzystamy z przepisów o charakterze formalnym".

Premier broni zasad fair-play? Niekoniecznie. Dopuścić Kaczyńskiego do władzy nie chce co najmniej tak samo jak Komorowski. Więc w warunkach całkowitego bezpieczeństwa (na antypisowską twardość prezydenta może bowiem liczyć) pozwala sobie na odgrywanie popłatnej pijarowsko roli „dobrego policjanta"? Pewnie też. Ale zaryzykowałbym tezę, że w jakimś stopniu jest szczery. Bo polityczne wzmocnienie ośrodka prezydenckiego nie jest mu na rękę.

Rok temu Tusk zapowiadał zmniejszenie kompetencji prezydenta. Trochę po to, żeby zagłuszyć aferę hazardową, trochę, żeby pokazać, że rząd coś robi. Ale trochę też dlatego, że już wtedy bał się osłabienia własnej pozycji w partii i państwie przez Komorowskiego albo innego prezydenta wywodzącego się z PO. Z tych zapowiedzi premiera, jak i wielu innych, nie pozostało nic. Donald Tusk z pewnością żałuje wielu swoich decyzji. Myślę, że to, iż zaniechał sprowadzenia prezydenta do roli obserwatora kandelabrów jest jedną z tych, których żałuje najbardziej.