Grzegorz Napieralski: PiS z SLD to fortel Donalda Tuska

Tak jak pierwiosnki zwiastują nadejście wiosny, tak od kilku lat niezmienne są symptomy zbliżającej się kampanii wyborczej. Jarosław Kaczyński łagodnieje, a Platforma Obywatelska rozpoczyna politykę transferową. Zachowuje się jak odkurzacz, który wsysa wszystko, co na prawo i lewo (potem przetwarza i wypluwa, ale to już po wyborach...).

Na starcie kampanii wyborczej liderów PO i PiS łączy jedno – rozpoczynają godowy taniec i uśmiechają się do wyborców o lewicowych przekonaniach. Znów na sztandarach pojawiają się in vitro, związki partnerskie, wykluczeni, emerytury i płaca minimalna. Szef rządu zapowiada nawet, że nie będzie (już!) klęczał przed Kościołem – czyżby bolały go kolana? Te postulaty wracają co cztery lata i zostają tam, gdzie zwykle: na papierze.

Wystarczy więc przejrzeć nagłówki gazet i programów informacyjnych, by przekonać się, że kampania wyborcza w Polsce zaczęła się na dobre. W jakiej atmosferze będzie przebiegała? Co ją zdominuje? Dziś już wiadomo, że na czytelne reguły gry nie ma co liczyć.

Rzekoma koalicja

Kilka dni temu gościłem w programie Tomasza Lisa. Obok aktualnych tematów po raz kolejny wróciła sprawa rzekomej koalicji SLD i PiS. Nie mam już siły dementować tych bzdur. Nie przypominam sobie żadnej rozmowy z którymkolwiek z liderów PiS. W partyjnych gabinetach nie toczą się w tej sprawie żadne, powtarzam, żadne rozmowy. Wielokrotnie przekonywałem, że najważniejszy jest dla nas program. I nasi wyborcy. A o ewentualnych koalicjach będziemy rozmawiali po wyborach. Dziś z partią Jarosława Kaczyńskiego dzieli nas wszystko. Najlepiej ilustruje to raport z prac komisji kierowanej przez Ryszarda Kalisza, która wyjaśnia okoliczności tragicznej śmierci naszej koleżanki Barbary Blidy.

Dlaczego wobec tego nawet najlepsi publicyści w kraju wpychają nas w ramiona prezesa PiS i nabierają się na tego typu bzdury? Otóż odpowiedź jest prostsza, niż się wydaje. Rzekoma koalicja SLD – PiS to kolejny wyborczy fortel premiera Donalda Tuska. Nie wiem, czy wymyślił go sam szef rządu, czy podał mu go na tacy jego główny sufler – minister Igor Ostachowicz. Ten misterny plan skrojony specjalnie na potrzeby kampanii jest prosty. Składa się z dwóch punktów: wpychamy Napieralskiego w ramiona PiS, a sami gramy na wzmocnienie PSL.

Politycy Platformy doskonale wiedzą, że wahadło nastrojów społecznych coraz mocniej odchyla się w lewą stronę. Dobry wynik wyborczy SLD może mocno skomplikować im plany. A te są jasne: odtworzenie po wyborach koalicji z ludowcami i kolejne cztery lata beztroskich rządów. Waldemar Pawlak to dla PO idealny koalicjant. Słabszy, nieroszczeniowy, karnie naciskający guzik do głosowania.

Tusk gra więc na wzmocnienie PSL, a stawka tej gry jest prosta – 51 procent w wyborach. Bez względu na to, jaki wynik osiągnie Platforma – 40 procent, 33 procent – razem z ludowcami ma dać większość zdolną do sprawowania rządów.

Polityka to nie tylko strategiczne kombinacje kreślone w zaciszu gabinetów przez specjalistów od  PR. Władza to służba i ogromna odpowiedzialność. Banał? Nie. Recepta na normalność

Grę na PSL widać już na wielu frontach, chociażby w mediach publicznych. W ramach odpartyjnienia TVP ludzie Platformy delegowali na Woronicza byłego wiceministra rolnictwa... Scenariusz premiera to dla osłabionego PSL dar z niebios: kolejne cztery lata w rządzie i setki dobrych państwowych posad.

Niebezpieczna kombinacja

Platforma wpycha nas w ramiona PiS, a tymczasem sama nie chce się jasno określić wobec wniosku o postawienie przed Trybunałem Stanu Jarosława Kaczyńskiego i Zbigniewa Ziobry, czyli twórców koszmarnego systemu IV RP. Dlaczego PO w tej sprawie kluczy? Dlaczego unika jasnej deklaracji i sprowadza wszystko do absurdu? Przecież jeszcze niedawno liderzy tej partii zapewniali (także podczas kampanii wyborczej), że wyjaśnienie sprawy śmierci Barbary Blidy i ukaranie winnych jest dla nich niezwykle ważne. Odpowiedź jest prosta. PO już liczy szable i chce zachować zdolność koalicyjną z częścią posłów PiS – kolejnym koncesjonowanym PJN – którzy po wyborach mogą opuścić Kaczyńskiego.

Czy ta kombinacja okaże się skuteczna? Na pewno jest niebezpieczna. Dla wszystkich. Zaciemnia bowiem obraz polityki i czekającej nas kampanii wyborczej. Jakże ważnej kampanii, bo po sześciu latach Polacy mogą wreszcie powiedzieć „sprawdzam" prawicowemu eksperymentowi.