Tak będzie przede wszystkim w razie zawarcia przez małżonków umowy majątkowej małżeńskiej, czyli intercyzy ustanawiającej rozdzielność między nimi, oraz zniesienia wspólności przez sąd.
Wspólność majątkowa między małżonkami powstaje z chwilą wypowiedzenia sakramentalnego „tak”, chyba że wcześniej narzeczeni podpisali intercyzę. Ustaje automatycznie m.in. w razie rozwodu, unieważnienia małżeństwa oraz separacji (patrz ramka). Może ustać w trakcie małżeństwa wskutek intercyzy ustanawiającej rozdzielność lub wskutek zniesienia jej przez sąd na żądanie małżonka. Dotyczy to zarówno wspólności ustawowej, która powstaje automatycznie po ślubie, jak i wspólności umownej – rozszerzonej lub ograniczonej w stosunku do ustawowej w intercyzie, która może być podpisana przed ślubem, ale także po kilku latach małżeństwa.
Zniesienie (ustanie) wspólności otwiera drogę do podziału wspólnego dorobku. Podczas ustalania wartości poszczególnych dóbr (nieruchomości i ruchomości) składających się na majątek wspólny uwzględnia się ceny aktualne, a nie z chwili ich nabycia.
W momencie zniesienia lub ustania wspólności – jeśli małżeństwo trwa – między małżonkami powstaje rozdzielność majątkowa. Zawsze po ustaniu wspólności dorobkowy majątek staje się współwłasnością w częściach ułamkowych i może być podzielony między męża i żonę, tak samo jak np. mienie uzyskane w drodze spadku przez kilku spadkobierców (w wypadku wspólności majątkowej podział jest niedopuszczalny).
Po ustaniu wspólności przestaje istnieć majątek wspólny, dorobkowy. Istnieją tylko majątki osobiste, do których należą udziały każdego z małżonków w majątku dorobkowym i przedmioty uzyskane w drodze darowizny lub spadku, przedmioty osobistego użytku itd., które już wcześniej stanowiły majątek osobisty.